خوشه ‌بندي امكاني پروژه‌هاي فناورانه در مخابرات ايران

ارزيابي فناوري به فرايندي اطلاق مي شود كه در آن به شيوه اي نظام مند تاثيرهاي به دست آمده از معرفي، توسعه، تغيير، و اصلاح يك فناوري را در يك بنگاه اقتصادي يا يك جامعه مورد بررسي و سنجش قرار مي دهد. اين پژوهش با هدف ارائه خوشه بندي امكاني پروژه‌هاي فناورانه، با در نظرگرفتن گذر از فناوري هاي نوين صنعتي به فناوري‌هاي اكولوژيك، به صورت مطالعه موردي در پروژه‌هاي فناورانه شركت مخابرات انجام پذيرفت. جامعه آماري اين پژوهش شامل صاحب نظران و خبرگاني هستند كه دست كم داراي مدرك تحصيلي كارشناسي ارشد هستند و بيش از پنج سال تجربه كاري دارند، كه با استفاده از روش نمونه‌گيري گلوله برفي، 10 نفر به عنوان نمونه نهايي انتخاب شدند. براي دستيابي به چارچوب نظري، شناسايي متغيرها، تهيه پيشينه پژوهش، و ابزارهاي اندازه گيري مانند مصاحبه و پرسشنامه از روش كتابخانه اي و براي گردآوري داده ها از روش ميداني استفاده شده است. براي سنجش روايي ابزار از تكنيك دلفي فازي استفاده شد. 15 شاخص نهايي با استفاده از روش خوشه‌بندي فازي در پنج طبقه جداگانه دسته بندي مي شوند. طبقه تجزيه و تحليل شامل اولويت بندي نيازها، انتخاب راه حل هاي فناورانه و تحليل چالش ها، نيازها و فرصت ها؛ طبقه شناسايي شامل باور كردن قابليت، تكميل قابليت، نوسازي قابليت، و تعريف دقيق مشخصات؛ طبقه حاكميت مالي پروژه شامل سطح سرمايه گذاري و ارزيابي مالي؛ طبقه طراحي و مهندسي شامل همگامي با بازار و آشنايي با فناوري؛ و طبقه توانمندسازي شامل شناسايي عوامل موفقيت، اكتساب فناوري، الگوبرداري، و ايجاد مزيت رقابتي است.