تاثير اعتماد شهروندان بر مشاركت الكترونيكي آنان با تعديل‌گري باور به فاصله قدرت و ريسك ادراك‌‌شده و ميانجي‌گري ابهام‌‌پذيري و نگرش شهروندان

در دنياي كنوني، با توجه به پيشرفت فناوري ‌هاي اطلاعاتي و ارتباطي، بخش هاي دولتي و غيردولتي به استقرار مشاركت الكترونيكي در روابط بين سازمان هاي خدمت رسان و ذي ‌نفعان كليدي مي پردازند. اين پژوهش با هدف تعيين تاثير اعتماد شهروندان بر مشاركت الكترونيكي و تعديل ‌گري ريسك ادراك شده و باور به فاصله قدرت، و ميانجي گري نگرش شهروندان و ابهام ‌پذيري انجام مي شود. اين پژوهش از نظر هدف ‌شناختي، كاربردي و از نظر روش گردآوري داده ‌ها، پيمايشي است. جامعه آماري، شهروندان خدمت ‌گيرنده از سازمان شهرداري تهران هستند. از آن جايي كه در تحليل مسير، حجم نمونه بر مبناي تعداد نماگرهاي سازه‌ها و همچنين، سطح معناداري تعيين مي‌شود، براي تعيين حجم نمونه با استفاده از جدول كوهن 364 پرسشنامه توزيع گرديد. نتايج به ‌دست آمده حاكي از آن است كه مشاركت الكترونيكي در سطح زير متوسط قرار دارد. يافته ‌هاي پژوهش بيانگر آن است كه اعتماد شهروندان بر مشاركت الكترونيكي اثر مثبت دارد و ابهام پذيري در روابط بين اين دو متغير در نقش ميانجي ظاهر مي شود و بر مشاركت الكترونيكي اثر مثبتي مي ‌گذارد. در ضمن، يافته هاي پژوهش نشانگر اثرگذار نبودن گرايش شهروندان بر مشاركت الكترونيكي است. به علاوه، نتايج نشان مي ‌دهد كه متغير باور به فاصله قدرت، روابط بين اعتماد شهروندان و مشاركت الكترونيكي را به‌طور مثبت تعديل مي كند، ولي متغير ريسك ادراك شده در روابط بين نگرش شهروندان و مشاركت الكترونيكي در نقش تعديل كننده ظاهر نمي شود.