تأثير درمانگري شناختي-رفتاري بر افسردگي دانشجويان مبتلا به شكست عاطفي دانشگاه علوم پزشكي دزفول

زمينه و هدف: برخورداري از يك روحيه مناسب و اعتمادبه‌نفس قوي و دوري از هرگونه افسردگي، نقش بسيار مهمي در كيفيت زندگي و موفقيت در راه و هدف دانشجو دارد. بر همين اساس هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثيربخشي درمانگري شناختي - رفتاري بر افسردگي دانشجويان مبتلا به شكست عاطفي بود. مواد و روش ها: اين مطالعه نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري را، كليه دانشجويان پسر دانشگاه كه به دفتر مشاوره مراجعه كرده و تجربه شكست عاطفي را داشتند تشكيل دادند. حجم نمونه 20 نفر و با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي ساده به دو گروه ده‌نفري مداخله و آزمايش تقسيم شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه افسردگي بك BDII-II و پروتكل درماني شناختي -رفتاري بود. داده‌ها به‌وسيله نرم‌افزار SPPS نسخه 18 تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: بين دو گروه از لحاظ متغيرهاي دموگرافيك تفاوت آماري معني‌داري مشاهده نشد. ميانگين نمره افسردگي بين دو گروه مداخله و آزمايش قبل و بعد از مداخله متفاوت است (0/05 p). نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه رويكرد شناختي رفتاري در كمك به دانشجوياني كه گرفتار شكست عاطفي و به عبارتي دچار ضربه عشق شده بوده‌اند، موفق بوده و تأثير معني‌داري را در درمان افسردگي دانشجويان داشته است.