ارتباط حمايت اجتماعي ادراك‌شده با استرس آسيب زاي ثانويه و استرس ادراك‌شده در پرستاران

زمينه و هدف: پرستاران به عنوان بزرگ‌ترين گروه ارائه‌دهنده خدمات مراقبتي و درماني، سطوح بالاي استرس مرتبط با محيط كار و تنش هاي رواني زيادي را متحمل مي‌شوند. اين پژوهش با هدف تعيين نقش حمايت اجتماعي ادراك شده بر ميزان استرس آسيب زاي ثانويه و استرس ادراك شده در پرستاران طراحي گرديد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر، يك پژوهش توصيفي تحليلي است كه بر روي پرستاران شاغل در بيمارستان هاي آموزشي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي بيرجند در شهر بيرجند در سال 1397 انجام گرفت. 220 پرستار با استفاده از روش نمونه گيري سهميه اي تصادفي وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك، پرسشنامه استرس آسيب زاي ثانويه، پرسشنامه استرس ادراك‌شده و حمايت اجتماعي ادراك‌شده جمع آوري گرديد. سپس داده ها در نرم‌افزار SPSS نسخه 16 با به‌كارگيري آمار توصيفي و استنباطي در سطح معناداري 0/05 p تجزيه وتحليل گرديد. نتايج: در اين پژوهش 220 پرستار شركت داشتند كه بيشتر آنان (3/ 82%) زن بودند. ميانگين سني شركت كنندگان 1/17 ±31/42 سال بود. بين نمره حمايت اجتماعي ادراك شده شركت كنندگان و نمره استرس آسيب زاي ثانويه (0/001 pو 49/0-=r) و استرس ادراك‌شده آنان(0/001 pو 0/52-=r)ارتباط منفي و معناداري وجود داشت. نتيجه‌گيري: با عنايت به نتايج مطالعه، طراحي روش هايي در جهت ارتقاء حمايت اجتماعي ادراك‌شده مي تواند به كاهش استرس هاي آسيب زاي ثانويه و ادراك شده در پرستاران بيانجامد.