بررسي الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي و تعيين ميزان شيوع گونه هاي ميكروبي در كودكان مبتلا به عفونت هاي ادراري مراجعه كننده به بيمارستان مطهري اروميه

زمينه و هدف: عفونت دستگاه ادراري يكي از شايع ترين بيماري ها در كودكان است. اين بيماري در صورت درمان نامناسب آنتيبيوتيكي، مي تواند منجر به عوارض جدي شود. هدف از اين مطالعه تعيين عوامل باكتريولوژيك و مقاومت آنتي بيوتيكي عفونت ادراري در كودكان است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي - مقطعي بر روي 160 كودك مراجعه‌كننده به بيمارستان شهيد مطهري اروميه كه كشت ادراري مثبت داشتند، انجام پذيرفت. سويه‌هاي موردنظر با استفاده از آزمون‌هاي بيوشيميايي و محيط‌هاي كشت افتراقي شناسايي و تعيين هويت شدند، الگوي مقاومت ‌آنتي‌بيوتيكي سويه‌هاي موردمطالعه به ‌روش ديسك ديفيوژن (KirbyBauer) طبق توصيه CLSI تعيين گرديد. براي تحليل داده‌ها از آزمون آماري كاي اسكوئر استفاده گرديد وP 0/05 معني دار تلقي شد. نتايج: از 160 كودك بررسي شده 119 دختر و 41 پسر بودند. بيشترين ميزان ابتلا به عفونت ادراري مربوط به رده سني زير دو سال بود. بيشترين سويه جدا شده از كشت‌هاي ادرار اشريشياكلي (81.3 درصد) و كمترين سويه مربوط به استافيلوكوك ساپروفيتيكوس (1.9) درصد بود. ايزوله‌هاي اشريشياكلي، بيشترين مقاومت را به كوتريموكسازول (64.6%) نشان دادند و نيتروفورانتوئين هم به عنوان مؤثرترين آنتي‌بيوتيك با حساسيت (90%) شناخته شد نتيجه گيري: با توجه به يافته‌هاي اين مطالعه جهت درمان اوليه عفونت‌هاي ادراري استفاده از آنتي‌بيوتيك‌هاي نيتروفورانتوئين، سيپروفلوكساسين و جنتامايسين توصيه مي‌شود. ازآنجايي‌كه توزيع فراواني مقاومت آنتي‌بيوتيك در مناطق مختلف و در دوره‌هاي زماني متفاوت است، پايش دوره‌اي مقاومت آنتي‌بيوتيكي جهت كنترل عفونت پيشنهاد مي‌شود.