الگوي روابط بين پيشايندهاي رهبري شبكه اي

توسعه تئوري رهبري شبكه اي در حوزه فعاليتهاي دانشگاهها يك گام مهم در جهت توسعه ادبيات شبكه ها محسوب ميشود. در اين راستا، پژوهش حاضر كوشيده است تا ضمن شناسايي پيشايندهاي رهبري شبكه اي در دانشگاه پيام نور،¬ شبكه روابط علت و معلولي ميان اين پيشايندها را با استفاده از تكنيك ديمتل فازي كاوش نمايد. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر نحوه گردآوري داده‌ها، توصيفي است. براي گردآوري دادهها از نظر خبرگان كه از طريق نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شده بودند، استفاده گرديد و حجم نمونه براي تكميل پرسشنامه 12 نفر از اعضاي هيأت علمي تمام وقت دانشگاه پيام نور با مرتبه علمي حداقل دانشيار و 10 سال سابقه علمي از مناطق ده گانه دانشگاه پيام نور تعيين شد. پس از شناسايي پيشايندهاي رهبري شبكهاي در دانشگاه پيامنور از دل پيشينه موضوع، براي تعيين وضعيت روابط علّي ميان اين عوامل از فن ديمتل فازي طي 6 گام استفاده شد. نتايج تحليل داده¬ها نشان داد كه از ميان 10 پيشايند استخراج شده از ادبيات، توانمندسازي بنيادي¬ترين عامل در سامانة پيشايندهاي رهبري شبكه اي در دانشگاه پيامنور محسوب مي¬شود. همچنين دو عامل توانمندسازي و پويايي رهبري، اثرگذارترين عوامل در ميان ديگر پيشايندهاي رهبري شبكهاي در دانشگاه پيامنور بوده، و در نقطة مقابل آن، اثرپذيرترين شاخصها، فرهنگ و روحيه مشاركت هستند. با توجه به نتايج پژوهش، مديران دانشگاه پيام نور در راستاي پياده سازي و اعمال بهينه رهبري شبكه اي بايستي به توانمندسازي و پويايي رهبري به عنوان دو عامل اصلي تاثيرگذار توجه ويژهاي داشته باشند.