چارچوبي براي توسعه سرمايه اجتماعي در سازمانهاي ايراني برمبناي سرمايه عاطفي مورد مطالعه سازمان هاي منتخب دولتي و مردم نهاد ايراني در شهرستانهاي قم و اراك

توسعه سرمايه اجتماعي امروزه از دغدغه هاي مهم مديران در سازمانها است. همچنين افت شاخصهاي سرمايه اجتماعي در ايران بيانگر اهميت بالاي نياز به تفكر و اقدام در راستاي توسعه آن است. نكته مهم در مورد ارتباطات انسانها ابعاد هيجاني رفتار انساني است.اين پژوهش به دنبال تدوين چارچوبي براي توسعه سرمايه اجتماعي در سازمان ها بر مبناي سرمايه عاطفي سازماني مي باشد. اين پژوهش از نوع كيفي بوده و با استفاده از روش نظريه داده بنياد با رويكرد نوظهور به تدوين چارچوب توسعه سرمايه اجتماعي بر مبناي سرمايه عاطفي پرداخته است.داده برداري در اين روش از طريق مصاحبه نيمه ساختاريافته با جمعي از مديران و كاركنان سازمان هاي دولتي و مردم نهاد ايراني در استان هاي قم و مركزي انجام شد. طي مصاحبه با 16 نفر اشباع نظري به دست آمد. چهارچوب نهايي اين پژوهش شامل دو الگوي "تشخيص و تعيين افت سرمايه اجتماعي" و "توسعه عاطفي سرمايه اجتماعي" مي باشد. در الگوي تشخيص 3 مقوله اصلي علل ضعف سرمايه اجتماعي ،نشانه هاي افت شاخصهاي سرمايه اجتماعي و عواقب افت سرمايه اجتماعي ديده مي شود. همچنين در الگوي توسعه عاطفي سرمايه اجتماعي 4 مقاله اصلي شامل ماهيت هاي تقويت كننده ،پديده محوري(سرمايه اجتماعي عاطفي)، راهبردها و نتايج وجود دارند.