حل مساله زمانبندي پروژه در حالت پايدار با محدوديت منابع و موعد تحويل بازه اي

مسئله زمانبندي پروژه در حالت چند وضعيتي با محدوديت منابع يكي از مسايل زمانبندي مي باشد كه مورد توجه محققان در سال هاي اخير به دلايل راهبردي و كاربردي بودن اين مسايل در ابعاد عملي و تئوري قرار گرفته است. در اين پژوهش زمانبندي پروژه در حالت محدوديت منابع از هر دو نوع تجديدپذير و تجديد ناپذير ضمن اينكه به دنبال كمينه كردن زمان و هزينه هاي اتمام پروژه كه برگرفته از هزينه هاي متاثر از زمان تحويل فعاليت ها و منابع مصرفي مي باشد به دنبال افزايش پايداري شبكه زمانبندي پروژه نيز مي باشد تا با بهينه شدن زمان و هزينه پروژه فعاليت ها نيز با بيشترين پايداري ممكن برنامه ريزي و اجرا شوند. اين مدل هاي رياضي از نوع مسايل NP-Hard (دميولمستر و هرلن، 2002) به حساب مي آيد و براي حل آن از الگوريتم هاي فراابتكاري از جمله ژنتيك2 و الگوريتم فاخته استفاده شده است و با آزمايشات تاگوچي به عنوان يك روش بهينه سازي آماري براي تنظيم پارامتر هاي ژنتيك2 و فاخته مورد استفاده قرار گرفته و سپس الگوريتم هاي مورد اشاره با استفاده از آزمون t با يكديگر مقايسه و نتايج آن مورد بحث و تصميم گيري قرار گرفته است