بررسي تاثير طرح تراش هاي مختلف بر تطابق مارجين روكش هاي زيركونياي مونوليتيك

سابقه و هدف: تطابق لبه اي رستوريشنهاي تمام سراميك زيركونيايي يكي از عوامل مهم موفقيت طولاني مدت آنها محسوب ميشود و يكي از عواملي كه بر تطابق لبه اي و استحكام آن ها تأثير ميگذارد طرح خط خاتمه تراش مي باشد. اين تحقيق جهت مقايسه تاثير طرح تراش روي تطابق روكش هاي زيركونياي مونوليتيك انجام شد.مواد و روش ها: در اين تحقيق invitro از 3 داي استاندارد از جنس PEEK با 7 ميلي‌متر طول و 5 ميلي ‌متر قطر (در سرويكال) ديواره‌ ها در داي ها ْ10 به سمت اكلوزال متقارب شدند با سه طرح تراش چمفر،اسلوپ شولدر وشولدر كه توسط دستگاه تراش Ceramill motion 2 (Amann Girrbach, Austria) تهيه شد استفاده شد.پس از ريختن قالب هاي تهيه شده از داي هاي PEEK توسط اپوكسي رزين 30 داي(10 نمونه براي هر گروه) ساخته شد. ساخت كراون هاي زير كونيا (zolid preshades, Amann Girrbach, Austria) با استفاده از اسكنر خارج دهاني Ceramill map (Amann Girrbach, Austria) و روش CAD/CAM Ceramill motion 2 (Amann Girrbach, Austria) ا نجام شد.پس از سمان كردن روكش ها توسط Panavia F2 روكش ها در جهت باكولينگوالي برش داده شده و ميزان گپ در 7 نقطه توسط توسط دستگاه توسط SEM (TESCAN S8000, China) با بزرگنمايي 500 برابر اندازه گيري شد.در اين مطالعه از روش هاي آماري oneway Anova جهت نشان دادن تاثير طرح تراش روي تطابق مارجينال و تست Tukey HSD جهت مقايسه دو به دو گروه ها استفاده شد. روش اماري ذكر شوديافته ها: ميزان گپ مارجينال نمونه ها كه توسط ميانگين AMO و MO بررسي شد به ترتيب براي گروه چمفر،اسلوپ شولدر و شولدر (11.78 ±60.37) (12.63 ±57.29) و (14.79 ±73.37 / 14.21 ±68.08) و (9.60 ±95.42 / 10.83 ±92.59) ميكرون و ميزان گپ داخلي كه توسط ميانگين Axial و Occlussal بررسي شد به ترتيب (10.37 ± 49.60/33.61 ±120.37) و (9.37 ±54.32.46.10 ±124.41) و (9.73 ±69.43 / 27.79 ±163.49 ميكرون بود.تفاوت معني داري بين گروه چمفر و اسلوپ شولدر با گروه شولدر ديده شد اما تفاوت معني داري بين دو گروه چمفر و اسلوپ شولدر ديده نشد. (P 0/05).نتيجه گيري: طرح هاي تراش چمفر و اسلوپ شولدر تطابق لبه اي بهتري نسبت به طرح تراش شولدر در رستوريشن هاي زيركونياي مونوليتيك نشان دادند هرچند طرح تراش چمفر بهترين تطابق را بين تمام گروه ها داشت.