بررسي ميزان مشاركت در تصميم‌گيري باليني پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي منتخب وابسته به دانشگاه شهيد بهشتي

پيش زمينه و هدف: باليني جزء اساسي عملكرد حرفه ايي پرستاران و متمايزكننده پرستاران حرفه اي از پرسنل مراقبتي غيرحرفه اي است. باليني پرستاران بيش از هر عاملي بر كيفيت مراقبت تأثير داشته و به شناسايي نيازهاي بيماران و تعيين بهترين اقدام پرستاري كمك مي كند. لذا اين پژوهش باهدف تعيين ميزان مشاركت در تصميم گيري باليني پرستاران شاغل در بيمارستان هاي وابسته به دانشگاه شهيد بهشتي انجام گرفت. مواد و روش كار: پژوهش حاضر يك پژوهش توصيفي است كه به صورت مقطعي بر روي 200 پرستار شاغل در بيمارستان هاي منتخب وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي انجام شد كه نمونه ها به صورت تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات يك چك ليست اطلاعات فردي و پرسشنامه استاندارد مشاركت در فعاليت هاي تصميم گيري باليني پرستاران به نام (PDAQ) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار spss 19 و آزمون هاي توصيفي مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. يافته ها: آزمون نشان دادند كه مشاركت در تصميم گيري باليني پرستاران شاغل در بيمارستان هاي منتخب وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي در حد متوسط(36/3) قرار دارد(0/001 =p). و تصميم گيري باليني تحت تأثير عواملي مانند: سن، جنس، تأهل، سابقه كاري و نوع استخدام مي باشد. بحث و نتيجه گيري: با بررسي متغيرهاي تأثيرگذار بر تصميم گيري باليني پرستاران مي توان نحوه شركت پرستاران در تصميم گيري باليني را بهبود بخشيد و لذا شناسايي عوامل مؤثر در تصميم گيري باليني در اين راستا مي تواند كمك كننده باشد.