تأثير كاربرد مدل خودمراقبتي اورم بر توانايي شناختي و عملكرد خود مراقبتي بيماران بستري در بخش داخلي قلب بيمارستان امام رضا (ع) سيرجان

پيش زمينه و هدف: با توجه به اين كه عمده ترين علل مرگ ومير و بستري مجدد بيماران مبتلا به بيماري هاي قلبي ريشه در اجراي برنامه خودمراقبتي نادرست و كافي نبودن آموزش به اين بيماران دارد، لذا پژوهش حاضر به منظور تعيين تأثير كاربرد مدل خودمراقبتي اورم بر توانايي خود مراقبتي بيماران بستري در بخش داخلي قلب بيمارستان امام رضا (ع) سيرجان صورت گرفته است. مواد و روش كار: در اين پژوهش نيمه تجربي، تعداد 80 نفر از بيماران با مورد شناخته شده قلبي، به صورت تصادفي انتخاب گرديدند و به دو گروه آزمون و كنترل تقسيم شدند. ابتدا پيش آزمون از بيماران به عمل آمد، سپس هر بيمار گروه آزمون ضمن اجراي مدل اورم در بخش، يك برنامه آموزشي 5 جلسه اي 20 دقيقه اي همراه با ارائه پمفلت آموزشي به صورت انفرادي و پرسش و پاسخ دريافت نمود، درحالي كه گروه كنترل مراقبت معمول را دريافت نمودند. پس آزمون زمان ترخيص از بيماران دو گروه به عمل آمد. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري پارامتريك و غير پارامتريك و به كمك نرم افزار آماري SPSS ويرايش 16 مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. يافته ها: ميانگين نمره توانايي شناختي خودمراقبتي در گروه آزمون، قبل از انجام مداخله از 0/15±2/03 به 0/001 ± 12 بعد از مداخله افزايش پيدا كرد. ميانگين نمره توانايي عملكردي در گروه آزمون قبل از انجام مداخله از 9/51 ± 32/28 به 3/96 ±43/105 بعد از انجام مداخله افزايش پيدا كرد. اختلاف معني دار آماري بين افزايش توانايي خود مراقبتي قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون، ديده شد P 0/001. درحالي كه در گروه كنترل اختلاف معني دار نبود. (P 0/05). بحث و نتيجه گيري: كاربرد مدل خودمراقبتي اورم و بكار گيري برنامه آموزش خودمراقبتي، تأثير مثبتي در افزايش توانايي خودمراقبتي بيماران موردمطالعه داشت و آموزش يكي از روش هاي مناسب و لازم براي ارتقاي توانايي خودمراقبتي بود. لذا توصيه مي شود كه پرستاران با كاربرد برنامه خودمراقبتي اورم در برنامه مراقبتي بيماران مبتلا به بيماري هاي مزمن خصوصاً بيماران قلبي موجبات افزايش توان خودمراقبتي اين بيماران را فراهم نمايند.