عناصر كمياب خوني و شدت بيماري پاركينسون

مقدمه: به نظر مي‌رسد در پاتوژنز و پيشرفت بيماري پاركينسون كه ماهيت تخريب كننده‌ي نوروني دارد، عناصر كمياب نقش داشته باشند. هدف از اين مطالعه بررسي سطح عناصر كمياب مس، آهن و روي درچهار مرحله‌ي مختلف بيماري پاركينسون بود. روش‌ها: سطح سرمي عناصر كمياب به روش بيوشيميايي (902 Hitachi) در 109 بيمار مبتلا به پاركينسون اندازه‌گيري شد. شدت بيماري بر اساس روش HY (Hoehn and Yahr) در چهار مرحله (5/1-1 ،2/2-5 ،3 و 5-4) و همچنين قسمت حركتي از مقياس درجه‌بندي ديگري از پاركينسون (UPDRS III يا Unified Parkinson s diseases rating scale III) ارزيابي گرديد. يافته‌ها: سطح سرمي تمامي عناصر كمياب در محدوده‌ي طبيعي قرار داشت و تفاوت قابل ملاحظه‌اي بين مراحل مختلف HY وجود نداشت (آهن 0/670 = P، مس 0/540 = P و روي 0/340 =P). بيماران با مرحله‌ي بالاتر بيماري، افراد مسن‌تري بودند (0/026 = P). وقتي كه شدت بيماري پاركينسون با III UPRDS اندازه گيري شد، تنها ارتباط قابل ملاحظه‌اي بين سن و UPRDS مشاهده شد (0/024 = P). نتيجه‌گيري: تأثير سن بيمار بر روي شدت بيماري در بيماران مشاهده شد، اما نقش عناصر كمياب در روند بيماري اثبات نشد. براي يافتن ارتباط مشخص‌تر اين عناصر كمياب با بيماري پاركينسون، انجام مطالعات دقيق‌تري لازم است.