تعيين هويت مولكولي پاتوتيپ‌هاي Enteroaggregative و Enteropathogenic باكتري اشرشياكلي (EAEC و EPEC) جدا شده از عفونت ادراري به روش Multiplex polymerase chain reaction و الگوي حساسيت آنتي‌بيوتيكي آن‌ها

مقدمه: برخي از سويه‌هاي پاتوژنيك اشرشياكلي مي‌توانند باعث انواعي از بيماري‌هاي رود‌ه‌اي و خارج روده‌اي شوند. از مسايل مهم در درمان بيماري‌هاي عفوني، مقاومت باكتري‌هاي پاتوژن نسبت به آنتي‌بيوتيك‌ها مي‌باشد. هدف از اين مطالعه، بررسي ميزان فراواني ژن‌هاي پاتوتيپ‌هاي EAEC (Enteroaggregative Escherichia coli)، EPEC (Enteropathogenic Escherichia coli) و مقاومت آنتي‌بيوتيكي اشرشياكلي جدا شده از عفونت ادراري مي‌باشد. روش‌ها: پس از جمع‌آوري نمونه‌ها،‌ آزمون‌هاي مختلف بيوشيميايي و ميكروبي انجام و سپس آزمون حساسيت آنتي‌بيوتيكي به روش ديسك ديفيوژن بر اساس دستورالعمل CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute) و E-test (Epsilometer test) با آنتي‌بيوتيك‌هايي از گروه‌هاي مختلف انجام گرديد. جهت شناسايي ژن‌هاي پاتوتيپ‌ها، از آزمون M-PCR (Multiplex polymerase chain reaction يا Multiplex PCR) استفاده شد. يافته‌ها: اكثر اشرشياكلي جدا شده نسبت به اريترومايسين (100 درصد) و آمپي‌سيلين (93/33 درصد) مقاوم و نسبت به جنتامايسين (66/66 درصد) و سيپروفلوكساسين (60/00 درصد) حساس بودند و همچنين، بسياري از سويه‌ها به چند دارو مقاومت داشتند. نتايج M-PCR نشان داد كه 1 نمونه (2 درصد) داراي ژن 432CVD (پاتوتيپ EAEC) بود. نتيجه‌گيري: به دليل اهميت اشرشياكلي به عنوان مهم‌ترين عامل اسهال كودكان در كشورهاي در حال توسعه و با توجه به افزايش روزافزون مصرف و مقاومت نسبت به عوامل آنتي‌باكتريال، خطر جدي بيماران را تهديد مي‌نمايد. عدم همخواني نتايج به دست آمده از روش M-PCR با نتايج مطالعات ساير محققان، ممكن است به علت منبع نمونه باشد كه در اين مطالعه، سويه‌هاي جدا شده از نمونه‌هاي ادراري مورد بررسي قرار گرفت؛ در حالي كه ساير مطالعات، بر روي نمونه‌هاي اسهال خوني انجام شده است. از ديگر دلايل اختلاف، تفاوت‌هاي منطقه‌ي جغرافيايي مي‌باشد.