فراواني متالوبتالاكتاماز و تعيين الگوي مقاومت دارويي سويه‌هاي اسينتوباكتربوماني مقاوم به كارباپنم، ايزوله شده از بخش‌هاي مراقبت‌هاي ويژه‌ي بيمارستان‌هاي شهر اصفهان

مقدمه: اسينتوباكتر بوماني يك باكتري گرم منفي غير تخميري به صورت كوكسي يا كوكوباسيل بي‌حركت است كه اغلب در خاك، منابع آبي مختلف و بسياري از محيط‌هاي بهداشتي- درماني يافت مي‌شود. اين باكتري داراي مقاومت ذاتي بـه بسـياري از آنتـي‌بيوتيـك‌هـا اسـت. امروزه از كارباپنم‌ها به عنوان آخرين داروي درماني مناسب براي درمان عفونت MDR (Multiple drug resistance) اسينتوباكتربوماني استفاده مي‌شود. مقاومت به كارباپنم‌ها نيز در ميان سويه‌هاي اسينتوباكتربوماني در حال گسترش مي‌باشد كه اين امر، سبب بحران مقاومت دارويي در ميان سويه‌هاي اسينتوباكتربوماني مي‌شود. هدف از اين مطالعه، بررسي فراواني متالوبتالاكتاماز و تعيين الگوي مقاومت دارويي سويه‌هاي اسينتوباكتربوماني مقاوم به كارباپنم ايزوله شده از بخش مراقبت‌هاي ويژه‌ (ICU يا Intensive care unit) بود. روش‌ها: در يك مطالعه‌ي مقطعي در سال‌هاي 92-1391 جدايه‌هاي اسينتوباكتربوماني از نمونه‌هاي كلينيكي ﺑﻴمـﺎران بستري بخش ICU ﺑـﻪ روش بيوشيميايي و ژنتيكي ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻫﻮيت شدند. ﺳﭙﺲ اﻟﮕﻮي ﻣﻘﺎوﻣﺖ آﻧﺘﻲ‌ﺑﻴﻮﺗﻴﻜﻲ آن‌ﻫﺎ ﺑﻪ روش ﻛﺮبي- ﺑاﺋﺮ (Kirby-Bauer) ﺗﻌﻴـﻴﻦ ﮔﺮديد. ﺳـﻮﻳﻪ‌ﻫـﺎي ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻛﻨﻨﺪه‌ي ﻣﺘﺎﻟﻮﺑﺘﺎﻻﻛﺘﺎﻣﺎز، ﺑﻪ روش DDST (Double disk synergy test) ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺷـﺪﻧﺪ. يافته‌ها: 100 سويه‌ي اسينتوباكتربوماني با آزمايش‌هاي فنوتيپي و مولكولي از نمونه‌هاي كلينيكي به دست آمد. ميزان فراواني الگوهاي ضد ميكروبي جدايه‌ها نشان داد كه 62 درصد ايزوله‌ها به آميكاسين، 88 درصد به تتراسايكلين، 92 درصد به سفتازيديم، 96 درصد به ايمي‌پنم و مروپنم، 93 درصد به آمپي‌سيلين- سولباكتام و 98 درصد به سيپروفلوكسازين و تري‌متوپريم- سولفامتوكسازول و سفپيم مقاوم بودند. با آزمايش DDST از 96 سويه‌ي اسينتوباكتربوماني غير حساس به ايمي‌پنم، 95 سويه (97/9 درصد) توليد كننده‌ي MBL (Metallo-β-lactamase) بودند. نتيجه‌گيري: به منظور جلوگيري از گسترش عفونت‌هاي بيمارستاني بخش ICU ناشي از اسينتوباكتربوماني، ﮔﺰارش ﺳـﺮﻳﻊ و دﻗﻴﻖ آنزيم‌هاي متالوبتالاكتاماز جهت ﻧﻈـﺎرت ﻫـﺮ ﭼـﻪ ﺑﻬﺘـﺮ و دﻗﻴـﻖ‌ﺗـﺮ و ردﻳـﺎﺑﻲ ﻣﻘﺎوﻣﺖﻫﺎي ﭼﻨﺪﮔﺎﻧـﻪ‌ي اسينتوباكتربوماني در آزمايشگاه‌هاي بيمارستان‌ها ضروري به نظر مي‌رسد.