بررسي انواع استرابيسم در 100 كودك بيمار مراجعه كننده به بيمارستان فيض اصفهان در سال 1390

مقدمه: استرابيسم يكي از بيماري‌هاي چشمي شايع است كه درجاتي از آن در غالب كودكان وجود دارد. اين اختلال مي‌تواند باعث اشكال در بينايي و كاهش عملكرد، به خصوص در طي دوران تحصيل، شود؛ ولي با وجود شيوع بالا و پيامدهاي جدي اين بيماري، تا زمان انجام اين پژوهش، مطالعه‌اي اپيدميولوژيك در مورد اين بيماري در اصفهان انجام نشده بود. مطالعه‌ي حاضر با هدف تعيين انواع استرابيسم در 100 كودك بيمار مراجعه كننده به بيمارستان فيض در اصفهان در سال 1390 انجام شد. روش‌ها: طي يك مطالعه‌ي مقطعي، كه در سال 1390 در بيمارستان فيض اصفهان انجام گرفت، 100 كودك مبتلا به استرابيسم مراجعه كننده به درمانگاه‌هاي اين بيمارستان مورد بررسي قرار گرفتند. ويژگي‌هاي دموگرافيك، نوع استرابيسم، حدت بينايي، سابقه‌ي تروما و سابقه‌ي عمل جراحي قبلي مطالعه شد و داده‌ها با نرم‌افزار SPSS تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: در اين مطالعه، 100 كودك مبتلا به استرابيسم با ميانگين سني 4/50 ± 7/05 سال مطالعه شدند كه 32 نفر از آنان پسر و 68 نفر دختر بودند. نوع استرابيسم در 56 نفر ايزوتروپيا، در 34 نفر اگزوتروپيا و در 10 نفر هيپوتروپيا بود. چشم مبتلا به استرابيسم، در 17 نفر چشم راست، در 26 نفر چشم چپ و در 57 نفر هر دو چشم بود. حدت بينايي چشم راست و چپ به ترتيب 0/127 ± 0/532 و 0/160 ± 0/780 و اختلاف حدت دو چشم معني‌دار بود (0/001 P). از نظر سوابق بيماري، 15 نفر داراي سابقه‌ي عمل جراحي قبلي، 2 نفر با سابقه‌ي تروما و 4 نفر داراي بيماري‌هاي زمينه‌اي بودند. نتيجه‌گيري: بيماري استرابيسم يك بيماري به نسبت شايع در جامعه‌ي ما مي‌باشد و از آن جايي كه سن تشخيص و درمان اين بيماري مي‌تواند در پيش‌آگهي درمان و حدت بينايي مؤثر باشد، لازم است در خصوص ارتقاي سطح آگاهي‌هاي عمومي، معاينه‌ي چشم پزشكي كودكان و اقدام به درمان در زمان مناسب اقدام گردد.