بررسي اپيدميولوژي ليشمانيوز جلدي در استان اصفهان در طي سال‌هاي 13901380

قدمه: استان اصفهان از كانون‌هاي قديمي ليشمانيوز جلدي، به ويژه نوع روستايي يا مرطوب آن (Zoonotic cutaneous leishmaniasis) مي‌باشد. با توجه به فقدان اطلاعات كافي در مورد اپيدميولوژي و شيوع بيماري در استان، انجام اين تحقيق لازم به نظر مي‌رسيد. روش‌ها: اطلاعات از طريق پرونده‌ي بيماران ثبت شده در مركز بهداشت استان جمع آوري گرديد. داده‌هاي حاصل از نمونه‌ي مستقيم ميكروسكوپي تهيه شده توسط آزمايشگاه‌هاي تشخيص سالك مركز تحقيقات بيماري‌هاي پوستي و سالك و مراكز بهداشتي ديگر و مشخصات فردي، تعداد و محل زخم، مدت ابتلا، محل سكونت، محل كار و سابقه‌ي مسافرت در 2 ماه گذشته جمع آوري شد. بر اساس اطلاعات موجود در پرونده‌ها، وضعيت اپيدميولوژيك بيماري در كل استان مشخص گرديد. يافته‌ها: از 28315 بيمار مبتلا به ليشمانيوز در طي سال‌هاي 1390-1380 در كل استان اصفهان، 10809 مورد (38/2 درصد) زن و 17491 مورد (61/8 درصد) مرد بودند. ميانگين سني مبتلايان 16/52 ± 22/40 سال بود. به تفكيك محل زخم، ضايعه‌ي صورت 12/1، دست و پا 12/3، صورت و دست‌ها 4/5، صورت و دست و پاها 1/4، پاها 124/1، دست‌ها 32/3 درصد را به خود اختصاص داد و محل آلودگي در 5/11 درصد غير از صورت، دست‌ها و پاها بود. تعداد ضايعات روي بدن بيماران بين 1 تا بيش از 3 زخم بود. در بين مبتلايان، 12163 نفر (43 درصد) يك زخم، 6330 نفر (22/4 درصد) دو زخم، 503 نفر (1/8 درصد) سه زخم و 8008 نفر (28/3 درصد) بيشتر از سه زخم داشتند. 17883 نفر از بيماران (63/2 درصد) در مناطق شهري و 8241 نفر (29/1 درصد) در مناطق روستايي سكونت داشتند. نتيجه‌گيري: شيوع سالك در استان اصفهان بالا بوده، مبارزه با مخزن و ناقل بيماري در منطقه ضروري مي‌باشد. روند به نسبت متغير بيماري در سال‌هاي مختلف، نشان دهنده‌ي آندميك بودن استان اصفهان نسبت به اين بيماري است و مطالعات اپيدميولوژيك وسيع‌تري پيشنهاد مي‌گردد.