اثر 12 ﻫﻔﺘﻪ محدوديت كالري با و بدون ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ورزﺷﻲ ﻫـﻮازي ﺑـﺮ شاخص‌هاي پروكسيدانتي و آﻧﺘﻲ‌اﻛﺴﻴﺪاﻧﺘﻲ زﻧﺎن ﻳﺎﺋﺴـﻪ‌ي مبتلا به ديابت نوع دوم

مقدمه: چاقي و شيوه‌ي زندگي كم تحرك با افزايش استرس اكسيداتيو همراه است. هدف از مطالعه‌ي حاضر، ارزيابي اثرات 12 هفته محدوديت كالري با و بدون فعاليت ورزشي هوازي بر روي شاخص‌هاي پروكسيدانتي و آنتي‌اكسيدان‌ها در زنان يائسه‌ي چاق و داراي اضافه وزن مبتلا به ديابت نوع دوم بود. روش‌ها: 72 زن يائسه‌ي كم تحرك چاق و داراي اضافه وزن مبتلا به ديابت نوع دوم (سن: 1/2 ± 53/7 سال، شاخص توده‌ي بدني 1/7 ± 33/9 كيلوگرم/مترمربع) به صورت تصادفي و كنترل شده در دو گروه فقط رژيم غذايي با محدوديت كالري متوسط (شامل پروتئين بالا، 5500 كيلوژول در روز براي از دست دادن وزن 14-8 كيلوگرم) (37 نفر) و گروه رژيم غذايي با محدوديت كالري متوسط همراه با فعاليت ورزشي (35 نفر) قرار گرفتند. گروه رژيم غذايي به اضافه‌ي فعاليت ورزشي، علاوه بر داشتن 12 هفته برنامه‌ي طراحي شده‌ي رژيم غذايي با محدوديت كالري متوسط، يك برنامه‌ي فعاليت ورزشي هوازي شامل 55-30 دقيقه فعاليت ورزشي هوازي، 5 بار در هفته با شدت 50 تا 70 درصد ضربان قلب ذخيره‌ي بيشينه به مدت 12 هفته نيز اجرا كردند. وزن بدن، شاخص توده‌ي بدني، درصد چربي بدن، آمادگي قلبي- عروقي، شاخص‌هاي پروكسيدانتي و آنتي‌اكسيداني شامل Malondialdehyde (MDA)، Superoxide dismutase (SOD) و Catalase (CAT) قبل و بعد از مداخله اندازه‌گيري شد. از روش تجزيه و تحليل واريانس با اندازه‌گيري‌هاي تكراري براي تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده شد. يافته‌ها: پس از 12 هفته، كاهش قابل توجهي در وزن بدن، شاخص توده‌ي بدني، درصد چربي بدن، سطح MDA و افزايش قابل توجهي در سطح اكسيژن مصرفي اوج، SOD و CAT در هر دو گروه مشاهده شد (0/050 p). با اين حال، اين تغييرات فقط در مقادير وزن، شاخص توده‌ي بدني و اكسيژن مصرفي اوج بين دو گروه متفاوت بود (0/050 P). نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه‌ي حاضر نشان داد كه رژيم غذايي با محدوديت كالري متوسط همراه با فعاليت ورزشي هوازي منظم مي‌تواند تعادل پروكسيدان و آنتي‌اكسيدان را در زنان يائسه‌ي چاق و داراي اضافه وزن مبتلا به ديابت دوم را بهبود بخشد و از استرس اكسيداتيو ناشي از فعاليت ورزشي جلوگيري كند.