بررسي فراواني نسبي عوارض آناستوموز حالب (تنگي، نشت و انسداد ادراري) بعد از پيوند كليه و فاكتورهاي مرتبط با آن در بيمارستان الزهراي (س) اصفهان؛ يك مطالعه‌ي هشت ساله

مقدمه: عوارض پيوند كليه به طور كلي به سه دسته‌ي اورولوژيك، عروقي و لنفاوي تقسيم‌‌بندي مي‌شود. از اين بين، عوارض اورولوژيك داراي شيوع بيشتري است و بروز آن‌ها به عواملي مانند تكنيك پيوند، ويژگي‌هاي دهنده و خصوصيات عضو پيوندي مانند تعداد شريان‌هاي كليوي، ارتباط دارد. هدف از مطالعه‌ي حاضر، تعيين توزيع فراواني نسبي عوارض آناستوموز حالب (تنگي، نشت و انسداد ادراري) بعد از پيوند كليه و فاكتورهاي مرتبط با آن بود. روش‌ها: طي يك مطالعه‌ي توصيفي- تحليلي، كليه‌ي موارد پيوند كليه كه طي سال‌هاي 1382 تا 1390 در بيمارستان الزهراي (س) اصفهان انجام شده بود، از طريق بررسي پرونده مورد مطالعه قرار گرفت و بروز عوارض ناشي از آناستوموز حالب شامل تنگي، نشت (Leak) ادراري و انسداد ادراري در آن‌ها بررسي شد. داده‌هاي به دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS تجزيه و تحليل گرديد. يافته‌ها: از 1419 مورد پيوند كليه، 630 نفر (44/4 درصد) بستري مجدد در بيمارستان داشتند كه 265 نفر (42/1 درصد) در فاصله‌ي زماني كمتر از 3 ماه، 251 نفر (39/8 درصد) در فاصله‌ي 6-3 ماه، 16 نفر (2/5 درصد) در فاصله‌ي 12-7 ماه و 98 نفر (6/615 درصد) در فاصله‌ي بيش از 12 ماه بعد از پيوند، به علت مشكل كليه، بار ديگر در بيمارستان بستري شده بودند. از بين اين بيماران، 60 مورد (9/5 درصد) به علت عوارض آناستوموز حالب بود. نوع عارضه‌ي آناستوموز در 28 نفر (46/7 درصد) تنگي حالب، در 15 نفر (25 درصد) نشت ادرار و در 17 نفر (28/3 درصد) انسداد ادراري بود. نتيجه‌گيري: بروز عوارض آناستوموز حالب در بيماران تحت پيوند كليه در مطالعه‌‌ي ما، داراي شيوعي متعارف و در حدود مطالعات ديگر است. همچنين، بروز اين عوارض كه ممكن است به عواملي از جمله سن بيمار، تعداد شريان كليه‌ي پيوند شده و تكنيك عمل مرتبط باشد، يكي از دلايل بستري مجدد بيماران در بيمارستان مي‌باشد. لذا، لازم است بروز عوارض اورولوژيك در بيماران تحت پيوند كليه به دقت بررسي شده، اقدام درماني به موقع انجام گيرد.