بررسي تأثير متيل فنيدات بر اثر ضد دردي متادون در موش صحرايي

مقدمه: از مشكلات استفاده از اپيوئيدها، تحمل به اثرات ضد دردي است. يكي از راه‌هاي كاهش دوز مصرفي و در نتيجه، تحمل و وابستگي به اپيوئيدها اضافه نمودن عوامل غير اپيوئيدي به رژيم دارويي است. از طرفي، مطالعات نشان داده است كه استفاده‌ي مكرر از داروي متيل فنيدات، كه از دسته آمفتامين‌ها است، سبب افزايش بيان گيرنده‌هاي اپيوئيدي مو و كاهش درد مي‌شود. بنابراين، در اين مطالعه به بررسي اثر متيل فنيدات بر اثر ضد دردي متادون پرداخته شد. روش‌ها: در اين مطالعه، از 9 گروه 8 تايي موش صحرايي نر نژاد ويستار در محدوده‌ي وزني 20 ± 270 گرم استفاده شد. گروه‌ها شامل گروه شاهد (دريافت كننده‌ي نرمال سالين)، سه گروه دريافت كننده‌ي متيل فنيدات (5، 10 و 15 ميلي‌گرم بر كيلوگرم)، سه گروه دريافت كننده‌ي متادون (5، 10 و 20 ميلي‌گرم بر كيلوگرم) و دو گروه تركيبي متادون (5 ميلي‌گرم بر كيلوگرم) با متيل فنيدات (5 و 10 ميلي‌گرم بر كيلوگرم) بود. تأخير در احساس درد با استفاده از دستگاه درد حرارتي (آزمون پلانتار) بررسي شد. يافته‌ها: مصرف متيل فنيدات به صورت خوراكي فقط در دوز 15 ميلي‌گرم بر كيلوگرم داراي اثر ضد دردي بود. همچنين، تركيب دوزهاي غير مؤثر متيل فنيدات به همراه 5 ميلي‌گرم بر كيلوگرم متادون، اثرات ضد دردي متادون را در دقيقه‌ي 60 پس از مصرف خوراكي به طور معني‌داري افزايش داد. نتيجه‌گيري: به طور كلي، متيل فنيدات اثر ضد دردي متادون در مدل حيواني را افزايش داد.