ارتباط سرسختي روان‌شناختي با Alexithymia و شدت علايم گوارشي در مبتلايان به اختلالات عملكردي گوارشي

مقدمه: فرض بر اين است كه سرسختي به عنوان يك عامل سرشتي مثبت مي‌تواند سلامت روان فرد را با وجود تجربه‌ي موقعيت‌هاي استرس‌زا افزايش دهد. هدف مطالعه‌ي حاضر، بررسي ارتباط سرسختي روان‌شناختي با Alexithymia و شدت علايم گوارشي در مبتلايان به اختلالات عملكردي گوارشي بود. روش‌ها: اين مطالعه،‌ به روش همبستگي انجام شد. جامعه‌ي آماري، كليه‌ي بيماران مبتلا به اختلالات عملكردي گوارشي ارجاع شده به كلينيك فوق تخصصي روان‌پزشكي در شهر اصفهان را شامل مي‌شد. نمونه‌گيري به شيوه‌ي سرشماري انجام شد و 167 بيمار با توجه به معيارهاي مطالعه و طي يك دوره‌ي زماني معين انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات، از مقياس‌هاي سرسختي روان‌شناختي (Lang and Goulet Hardiness Scale يا LGHS)، Toronto Alexithymia Scale (TAS-20) و علايم گوارشي (Gastrointestinal Symptoms Rating Scale يا GSRS) استفاده گرديد. يافته‌ها: تحليل همبستگي Pearson نشان داد كه بين سرسختي كل و مؤلفه‌هاي كنترل و تعهد با شدت علايم گوارشي و سرسختي كل و مؤلفه‌هاي كنترل و چالش با Alexithymia ارتباط منفي معني‌داري وجود داشت. همچنين، Logistic regression نشان داد كه تنها، عامل كنترل، به عنوان يك عامل محافظتي، هم براي علايم گوارشي و هم براي Alexithymia، بود. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج، اجراي مداخلات روان‌شناختي كه منجر به تقويت ويژگي سرسختي و مؤلفه‌هاي آن گردد، مي‌تواند با تغيير در نظام روان‌شناختي بيماران، گامي اساسي در روند بهبود آن‌ها و كاهش عوامل خطرساز بيماري، از جمله Alexithymia برداشته، حتي از بروز بيماري در افراد جلوگيري كند.