بررسي ارتباط بين عوامل مستعد كننده با عملكرد و برخي متغيرهاي دموگرافيك در مراقبين بيماران مبتلا به آلزايمر

مقدمه: بيماري آلزايمر مشكلي بزرگ براي سلامت جامعه محسوب مي‌شود و بر روابط بين فردي و نيز اجتماعي اثر مي‌گذارد. به خاطر طولاني شدن دوره‌ي مراقبت، نياز به داشتن مراقبت كنندگان در حال افزايش است. هدف از اين مطالعه، بررسي ارتباط بين عوامل مستعد كننده با عملكرد و برخي متغيرهاي دموگرافيك در مراقبين بيماران مبتلا به آلزايمر بود. روش‌ها: در اين پژوهش توصيفي- تحليلي و مقطعي، جمعيت مورد مطالعه شامل 56 مراقب بيماران مبتلا به آلزايمر در شهر اصفهان در سال 1392 بود. عوامل مستعد كننده شامل آگاهي با 30 سؤال، نگرش با 14 سؤال و نحوه‌ي عملكرد مراقبين با 15 سؤال در قالب پرسش‍‌‌نامه‌ي محقق‌ساخته و به روش مصاحبه سنجيده شد. روايي پرسشنامه‌ها توسط متخصصان آموزش بهداشت و روان‌پزشك و پايايي آن با استفاده از ضريب Cronbachs alpha مورد تأييد قرار گرفت. سنجش ارتباط عوامل مستعد كننده و نحوه‌ي عملكرد با متغيرهاي مستقل، با استفاده از آزمون Regression چندگانه انجام شد. يافته‌ها: حدود 92 درصد مراقبين را زنان تشكيل مي‌دادند، اكثر مراقبين در محدوده‌ي سني 60-41 سال قرار داشتند و اغلب آن‌ها داراي تحصيلات زير ديپلم، متأهل و خانه‌دار بودند. وضعيت آگاهي مراقبين، خوب و وضعيت نگرش و عملكرد آنان، متوسط ارزيابي شد. نمره‌ي آگاهي با متغير تحصيلات (0/009 = P) و نمره‌ي نگرش با متغيرهاي جنس (0/001 P)، سن (0/001 = P)، تحصيلات 0/001 = P)، وضعيت تأهل (0/006 = P) و ماه مراقبت (0/002 = P) داراي ارتباط معني‌دار بود. نحوه‌ي عملكرد مراقبين فقط با آگاهي آنان ارتباط مستقيم داشت. نتيجه‌گيري: از آن جايي كه بيشتر مراقبين را زنان تشكيل مي‌دادند و از طرف ديگر اكثر مراقبين، خانوادگي بودند، و با توجه به ماهيت پيش‌رونده و طولاني مراقبت از اين گونه بيماران و به دليل ارتباط مستقيم آگاهي مراقبين در مورد آلزايمر با نحوه‌ي عملكرد آنان، آموزش و نيز ايجاد حمايت‌هاي اجتماعي با رويكردهاي سلامت جسمي، رواني و اجتماعي از مراقبين زن، خانواده بيماران و مراقبين غيررسمي در اولويت قرار مي‌گيرد.