مقايسه‌ي اثر دو داروي سركوبگر ايمني بر بيان فاكتورFoxp3+ در آزمايشگاه، پس از تحريك سلول‌هاي T بكر CD4+

مقدمه: در بدن انسان، سلول‌هاي لنفوسيت T تنظيمي (Treg) در كنترل بيماري‌هاي خودايمن و سامان‌دهي به پاسخ‌هاي ايمني در پيوند، سرطان و عفونت‌ها شركت مي‌كنند. سيليمارين يك كمپلكس فلاونوليگنان برگرفته از گياه خار مريم (Milk thistle) با نام علمي Silybum marianum است و داراي اثرات ضد التهابي، آنتي‌اكسيداني، محافظت كبدي (Hepatoprotective) و تعديل سيستم ايمني (Immunomodulatory) مي‌باشد. در ميان داروهاي سركوب كننده‌ي سيستم ايمني، راپامايسين مي‌تواند mTOR (Mammalian target of rapamycin) را مهار كرده، باعث بيان Foxp3، تكثير Tregs و مهار ساير سلول‌هاي T گردد. در اين تحقيق، به مقايسه‌ي اثر سيليمارين با راپامايسين بر توليد سلول‌هاي CD4+Foxp3+ در خون محيطي پرداختيم. روش‌ها: سلول‌هاي تك‌هسته‌اي خون محيطي (Peripheral blood mononuclear cell يا PBMC) با استفاده از فايكول، از خون هپارينه‌ي داوطلبان سالم جدا شد. سپس، سلول‌هاي CD4+ بكر از سلول‌هاي تك‌هسته‌اي خون محيطي، با استفاده از ستون آهن‌رباي ايمني، خالص‌سازي گرديد. سلول‌هايT بكر CD4+ با آنتي‌بادي‌هاي مونوكلونال Anti-CD3 و Anti-CD28 در محيط 1640-RPMI(Sigma) (Roswell Park Memorial Institute) براي مدت 18 ساعت فعال شدند و كشت آن‌ها در حضور سيليمارين يا كنترلش، DMSO (Dimethyl sulfoxide) يا در حضور يا عدم حضور راپامايسين و با اضافه كردن اينترلوكين 2 (IL-2) به مدت 3 روزانجام شد؛ سپس، درصد سلول‌هاي TCD4+Foxp3+ از طريق رنگ‌آميزي با آنتي‌بادي‌هاي نشان‌دار و بررسي آن‌ها توسط فلوسايتومتري انجام پذيرفت. يافته‌ها: سيليمارين در مقايسه با كنترلش، DMSO، همچنين، راپامايسين، باعث افزايش توليد سلول‌هاي TCD4+Foxp3+ در كشت سه روزه‌ي لنفوسيت‌هاي T بكر خون محيطي شد (0/05 P)؛ در حالي كه راپامايسين، در مقايسه با كنترلش (محيط RPMI) افزايشي در توليد سلول‌هاي TCD4+Foxp3+ در كشت سه روزه نشان نداد (0/05 P). نتيجه‌گيري: با توجه به اهميت جايگزيني داروهاي كم ضررتر و نقش سلول‌هاي Treg در تنظيم و سامان‌دهي سيستم ايمني، سيليمارين به عنوان داروي توليدكننده‌ي Treg مي‌تواند در درمان بيماري‌هاي خودايمني و يا حتي در پيوند اعضا مورد استفاده قرار گيرد.