اپيدميولوژي و روند مرگ و مير ناشي از سرطان پروستات در ايران

مقدمه: سرطان پروستات دومين علت مرگ و مير در مردان سراسر دنيا و هشتمين علت مرگ در اثر سرطان در ايران به شمار مي‌آيد. با توجه به مشخص نبودن وضعيت بيماري در مردان ايراني، شناخت اپيدميولوژي و روند مرگ ناشي از اين سرطان ضروري به نظر مي‌رسد. از اين رو مطالعه‌ي حاضر با هدف بررسي اپيدميولوژي و روند مرگ و مير ناشي از سرطان پروستات در ايران صورت گرفت. روش‌ها: اين مطالعه يك مطالعه‌ي مقطعي- توصيفي بود. در اين مطالعه، از اطلاعات مربوط به سيماي مرگ و مير در كشور استفاده گرديد. پس از برنامه‌ريزي‌هاي اوليه براي مطالعه‌ي حاضر، داده‌هاي مرگ و مير مرتبط با سرطان پروستات در سال‌هاي مورد مطالعه استخراج و در فرم از پيش طراحي شده وارد گرديد و روند مرگ و مير ناشي از اين سرطان در كشور طي سال‌هاي 1389-1385 ترسيم گرديد. يافته‌ها: ميزان مرگ حاصل از سرطان پروستات از 2/67 در هر صد هزار نفر در سال 1385 به 3/24 در هر صد هزار نفر در سال 1389 افزايش يافته بود. ميزان‌هاي مرگ و مير در كليه‌ي سال‌هاي تحت مطالعه نشان داد كه سرطان پروستات در مردان با افزايش سن افزايش مي‌يابد. نتيجه‌گيري: مرگ ناشي از سرطان پروستات در ايران همانند ساير كشورهاي دنيا در مردان مسن رخ مي‌دهد و با افزايش سن، ميزان مرگ و مير افزايش مي‌يابد. روند تغييرات مرگ ناشي از اين سرطان در ايران، افزايشي است كه تغييرات آن، با مطالعات انجام گرفته در سال‌هاي گذشته و ساير كشورهاي آسيايي هم‌خواني دارد. با توجه به پير شدن جمعيت ايران، ارايه‌ي يك برنامه‌ي غربال‌گري براي مردان داراي عوامل خطر، يكي از راه‌هاي پيشگيري از پيشرفت سرطان پروستات و كاهش مرگ و مير ناشي از آن است.