عنوان مقاله :
تأثير 12 هفته تمرين تركيبي همراه با مصرف مكمل ويتامين D بر عوارض نوروپاتي حسي حركتي زنان مبتلا به ديابت نوع 2
پديد آورندگان :
نادي ، مريم دانشگاه اصفهان - دانشكدهي تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي , مرندي ، محمد دانشگاه اصفهان - دانشكدهي تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي , اسفرجاني ، فهيمه دانشگاه اصفهان - دانشكدهي تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي , محمدي ، محبوبه دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكدهي پزشكي , احمدي ، فاطمه دانشگاه اصفهان - دانشكدهي تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي
كليدواژه :
ديابت نوع 2 , نوروپاتي حسي– حركتي , تمرينات تركيبي , مكمل ويتامين D
چكيده فارسي :
مقدمه: يكي از عوارض مهم ديابت، بروز نوروپاتي حسي- حركتي است كه اين عارضه، به سبب پيامدهاي فراوان و ايجاد معلوليتهاي مختلف در بين بيماران، به عنوان يك بيماري ناتوان كننده شناخته شده است. از اين رو، هدف از تحقيق حاضر، بررسي اثر 12 هفته تمرينات تركيبي و مصرف مكمل ويتامين D بر عوارض نوروپاتي حسي- حركتي زنان مبتلا به ديابت نوع 2 بود. روشها: در اين مطالعهي نيمه تجربي، 90 زن مبتلا به ديابت نوع 2 با دامنهي سني 55-20 سال، براي شركت در اين تحقيق انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه شاهد و مورد تقسيم شدند. تعداد اعضاي هر گروه، 45 نفر بود كه در ادامهي تحقيق، تعداد اعضاي گروه شاهد به 41 نفر و گروه مورد به 40 نفر كاهش يافت. گروه شاهد بدون داشتن فعاليت بدني خاصي، فقط ويتامين D دريافت كردند و گروه مورد علاوه بر دريافت ويتامين D با دوز مشابه، تحت برنامهي تمريني 12 هفتهاي (3 روز در هفته و هر جلسه 60 دقيقهي فعال) شامل تمرينات هوازي، مقاومتي و انعطاف پذيري قرار گرفتند. براي تعيين شدت تمرينات هوازي، از ضربان قلب بيشينه (70-50 درصد ضربان قلب بيشينه) و براي تعيين شدت تمرينات مقاومتي، از 50 درصد 10 تكرار بيشينه استفاده شد. به منظور اندازهگيري شدت نوروپاتي از پرسشنامهي استاندارد Michigan (MNSI يا Michigan neuropathy screening instrument) و چكش رفلكس و دياپازون Hz 128 در مرحلهي پيش آزمون و پس آزمون استفاده شد. يافتهها: به دنبال سه ماه تمرين تركيبي و مصرف مكمل ويتامين D كاهش معنيداري در بيحسي (0/001 = P)، درد (0/002 = P)، مورمور شدن (0/001 = P) و ضعف و ناتواني (0/002 = P) در اندام تحتاني مشاهده شد و همچنين باعث افزايش احساس لمس (0/005 = P)، موقعيت انگشتان (0/001 = P) و ويبريشن (0/001 = P) در اين اندامها شد. اين مداخلات در افزايش رفلكسهاي زانو (0/770 = P) و مچ پا (0/470 = P) تأثير معنيداري نداشته است. نتيجهگيري: به نظر ميرسد با انجام تمرينات تركيبي و مصرف ويتامين D در بيشتر علايم مربوط به نورپاتي حسي- حركتي بهبود معنيداري حاصل خواهد شد.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان