ايمني و اثربخشي تحريك مغناطيسي مغز (TMS) و تحريك مكرر مغناطيسي مغز (rTMS) در درمان اختلال افسردگي اساسي: مرور نظام‌مند و متاآناليز

مقدمه: اختلال افسردگي اساسي به سبب شيوع قابل ملاحظه و درگير نمودن گروه‌هاي سني فعال و بهره‌ور جوامع طي دهه‌هاي اخير، سهم قابل توجهي از بار بيماري‌ها را در كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه به خود اختصاص داده است. روش‌هاي مختلفي براي مديريت و درمان اين بيماري به كار مي‌رود كه يكي از اين روش‌ها، استفاده از فن‌آوري تحريك مغناطيسي مغز مي‌باشد. هدف از انجام اين مطالعه، ارزيابي ايمني، اثربخشي فن‌آوري تحريك مغناطيسي مغز (TMS يا Transcranial magnetic stimulation) و تحريك مكرر مغناطيسي مغز (rTMS يا Repetitive transcranial magnetic stimulation) در درمان اختلال افسردگي اساسي بود.روش‌ها: به منظور جمع‌آوري شواهد، مهم‌ترين بانك‌هاي اطلاعاتي Cochrane library، CRD (Centre for reviews and dissemination)، Pubmed، Scopus، Trip، Embase، Inahta، PsycINFO و Google Scholar با كليد واژه‌هاي مناسب و راهبرد مخصوص هر يك جستجو گرديد. پس از ارزيابي كيفيت مطالعات پيامدهاي ايمني، اثربخشي فن‌آوري استخراج گرديد. در مواردي كه به متاآناليز نياز بود، از نرم‌افزار 12 Stata استفاده شد.يافته‌ها: از 273 مطالعه‌ي مرتبط، 43 مطالعه در مرحله‌ي اول وارد گرديد كه پس از بررسي نهايي، 8 مطالعه جهت انجام متاآناليز انتخاب شد. مقدار اثربخشي درماني TMS (r) در برابر گروه Sham،-0.3 (0.82-0.23-:CI 95 درصد) با ميزان ناهمگوني قابل توجه و معني‌دار (81.9درصد = ISquared و 0.001 P) بود.نتيجه‌گيري: روش rTMS روشي با ايمني قابل ملاحظه و بالا مي‌باشد. از طرف ديگر، ميزان اثربخشي آن بين دو گروه تحت درمان با اين روش و گروه Sham چندان قابل توجه نيست.