بررسي مقايسه‌اي عوامل خطر ارگونوميك تهديد كننده‌ي جراحان اعصاب در دو وضعيت ايستاده و نشسته در حين عمل جراحي كرانيوتومي

مقدمه: جراحان اعصاب حين عمل جراحي كرانيوتومي كه در دو وضعيت نشسته و ايستاده انجام مي‌شود، به دليل به درازا كشيدن عمل و حفظ يك وضعيت ثابت حين عمل، در صورت عدم وضعيت‌گيري صحيح، مي‌توانند مستعد مشكلات عضلاني اسكلتي مختلف باشند. با توجه به اين كه تا زمان اجراي اين پژوهش، مطالعه‌ي عيني با استفاده از روش‌هاي علمي بر روي وضعيت جراحان اعصاب حين عمل كرانيوتومي صورت نگرفته بود، پژوهش حاضر با هدف مقايسه‌ي عوامل خطر ارگونوميك جراحان اعصاب حين عمل جراحي كرانيوتومي به روش عيني در دو وضعيت ايستاده و نشسته به انجام رسيد.روش‌ها: طي يك مطالعه‌ي مقطعي، با مراجعه به اتاق عمل، از 20 وضعيت ايستاده و 20 وضعيت نشسته‌ي جراحان اعصاب در حين انجام عمل، عكس‌برداري شد و با استفاده از ابزار آناليز QEC (Quick exposure check) و REBA (Rapid entire body assessment)، خطر ابتلا به مشكلات عضلاني اسكلتي در سه گروه كم، متوسط و بالا در آنان تعيين و طبقه‌بندي شد. اطلاعات جمع‌آوري شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS تجزيه و تحليل گرديد.يافته‌ها: درصد كلي خطر ابتلا به اختلالات عضلاني اسكلتي نيز در دو وضعيت ايستاده و نشسته به ترتيب 10.06 ± 36.39 و 6.70 ± 31.60 درصد بود و تفاوت دو گروه، معني‌دار نبود (0.090 = P). سطح مواجهه با استفاده از ابزار REBA در دو وضعيت ايستاده و نشسته به ترتيب داراي ميانگين 1.52 ± 6.00 و 0.90 ± 3.63 بود و طبق آزمون t، اختلاف دو وضعيت در اين ابزار، معني‌دار بود (0.001 P).نتيجه‌گيري: جراحان مغز و اعصاب در حين اعمال جراحي كرانيوتومي چه در وضعيت ايستاده و چه در وضعيت نشسته، داراي سطح مواجهه‌ي متوسطي در نواحي مختلف بدن مانند شانه/بازو، مچ دست/دست و گردن هستند كه اين خطر، در وضعيت ايستاده بالاتر مي‌باشد. از اين رو، پيشنهاد مي‌گردد، ضمن انجام مطالعات بيشتر و با حجم نمونه‌ي بالاتر و در سطح وسيع‌تر، نسبت به تأمين تجهيزات و امكانات كافي براي كاهش خطر مواجهه با عوامل زمينه‌ساز اختلالات اسكلتي عضلاني در جراحان اقدام شود و نسبت به ارتقاي سطح دانش پزشكان در اين زمينه در دوره‌هاي بازآموزي، گردهمايي‌ها و همايش‌ها اقدام گردد.