مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - بررسي مقايسه‌اي اتيولوژي سوش‌هاي باكتريايي در پنوموني وابسته به ونتيلاتور زودرس و ديررس در بيماران اورژانسي و غير اورژانسي بستري در بخش‌هاي مراقبت ويژه‌ي بيمارستان الزهراي (س) اصفهان

پديد آورندگان :

علي كيايي ، بابك دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - مركز تحقيقات بيهوشي و مراقبت‌هاي ويژه , مرادي ، داريوش دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - مركز تحقيقات بيهوشي و مراقبت‌هاي ويژه , مصدق ، مريم دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده‌ي پزشكي - كميته‌ي تحقيقات دانشجويي , سليمي ، نيما دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده‌ي پزشكي - كميته‌ي تحقيقات دانشجويي , مصدق ، جمشيد دانشگاه علوم پزشكي اصفهان

چكيده فارسي :

مه: پنوموني وابسته به ونتيلاتور، شايع‌ترين عفونت در بخش مراقبت‌هاي ويژه مي‌باشد كه به دو نوع زودرس و ديررس تقسيم مي‌گردد. ميزان بروز و مرگ و مير بيماران در نوع ديررس، داراي پيش‌آگهي بدتري است و سوش‌هاي باكتريايي مربوط به آن نيز ديرتر به درمان پاسخ مي‌دهند. مطالعه‌ي حاضر با هدف تعيين شيوع پنوموني زودرس و ديررس ناشي از ونتيلاتور در بخش مراقبت‌هاي ويژه‌ي مركز آموزشي الزهراي (س) اصفهان به انجام رسيد. روش‌ها: طي يك مطالعه‌ي آينده‌نگر، 100 بيمار مبتلا به پنوموني وابسته به ونتيلاتور بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه‌ي بيمارستان الزهراي (س) بررسي قرار گرفت و بروز پنوموني زودرس (كمتر از 4 روز بعد بستري) و ديررس (بيش از 4 روز بعد از بستري) در آنان تعيين شد. همچنين، اتيولوژي سوش‌هاي باكتريايي و ساير ويژگي‌هاي باليني و دموگرافيك، در دو گروه مقايسه گرديد. يافته‌ها: از 100 مورد پنوموني بررسي شده، 58 مورد در بيماران اورژانسي و 42 مورد در بيماران غير اورژانسي اتفاق افتاد. 23 نفر از بيماران مورد مطالعه، مبتلا به پنوموني تأخيري و 77 نفر مبتلا به پنوموني زودرس بودند. شيوع پنوموني زودرس در بيماران اورژانسي 75/9 درصد و در بيماران غير اورژانسي 78/6 درصد بود (0/75 = P). ميانگين اسكور پنوموني در دو گروه پنوموني تأخيري و زودرس، به ترتيب 2/07 ± 7/26 و 1/66 ± 7/17 كه تفاوت معني‌داري نداشت (0/83 = P). شايع‌ترين باكتري عامل پنوموني، در پنوموني‌هاي تأخيري، Methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) با فراواني 30/4 درصد و در پنوموني‌هاي زودرس، اسينتوباكتر با فراواني 33/8 درصد بود، اما توزيع فراواني نوع باكتري بر حسب نوع پنوموني اختلاف معني‌دار نداشت (0/10 = P). نتيجه‌گيري: درصد قابل توجهي از پنوموني‌هاي حادث شده در بخش‌هاي مراقبت ويژه، از نوع ديررس هستند كه اين نوع پنوموني، مي‌تواند منجر به افزايش زمان بستري بيماران در بخش مراقبت‌هاي ويژه و افزايش مرگ در اين بيماران گردد. همچنين، الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي در بيماران مبتلا به پنوموني تأخيري بيشتر بود. از اين رو، پيشنهاد مي‌گردد بيماران بستري در بخش‌هاي مراقبت‌هاي ويژه، به طور روزانه از نظر بروز علايم پنوموني، به طور دقيق تحت بررسي قرار گيرند.