بررسي اثرات ايمونوشيمي درماني ماده‌ي اپيژنين بر سرطان سينه در موش‌هاي ماده‌ي نژاد Balb/c

مقدمه: از ميان روش‌هاي مختلف درمان سرطان، روشي كه بيشترين سميت بر سلول‌هاي مبتلا به سرطان و كمترين اثر جانبي بر سلول‌هاي سالم فرد بيمار را داشته باشد، بيشتر مورد استفاده قرار مي‌گيرد. فلاونوئيدها تركيباتي پلي‌فنوليك هستند كه به علت اثرات بيوشيميايي و درماني بر سلول‌هاي مبتلا به سرطان، مورد توجه دانشمندان هستند. اين تحقيق، با هدف بررسي اثرات ايمنومدولاتوري نوعي فلاونوئيد به نام اپيژنين در ايمني ضد تومور و مهار رشد بافت تومور مورد انجام شد. روش‌ها: اين مطالعه بر روي موش‌هاي مبتلا به تومور Balb/c در طيف سني 8-6 هفته، انجام گرفت. ابتدا دوز مؤثر اپيژنين با آزمايش ازدياد حساسيت تأخيري (Delayed-typed hypersensitivity يا DTH) به دست آمد. سپس با روش پيوند بافت، تومور سرطان سينه القا و پس از 12 روز تيمار، ميزان تكثير لنفوسيت‌هاي طحال و الگوي سايتوكايني آن‌ها با اندازه‌گيري ميزان IL-4 (Interleukin-4) و IFN-γ (Interferon gamma) اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: اپيژنين باعث افزايش پاسخ ازدياد حساسيت تأخيري (0/05 P)، كاهش حجم تومور (0/05 P)، افزايش سطح IFN-γ (0/05 P) و كاهش سطح IL-4 (0/05 P) شد. همچنين، تكثير لنفوسيت‌ها در حيوان‌هاي مبتلا به سرطان درمان شده با اپيژنين، در مقايسه با گروه شاهد به طور معني‌داري افزايش يافت (0/05 P). نتيجه‌گيري: اپيژنين مي‌تواند باعث افزايش پاسخ ازدياد حساسيت تأخيري در حيوان‌هاي ماده‌ي نژاد Balb/c و كاهش رشد تومور سرطان سينه در حيوان‌هاي مبتلا به تومور شود و نسبت سايتوكايني را در آن‌هابه نفع IFN-γ تغيير دهد. افزايش IFN-γ و كاهش IL-4 در حيوان‌هاي مبتلا به تومور درمان شده با اپيژنين، نشان مي‌دهد كه اپيژنين باعث تغيير جهت سيستم ايمني حيوان به سمت Th1 (T helper-1) و ايمني سلولي شده است. با توجه به اين موضوع، مي‌توان انتظار داشت كه اپيژنين داروي مناسبي براي درمان سرطان باشد.