ارتباط بين تكرر مصرف وعده‌هاي غذايي و سوء هاضمه‌ي عملكردي در بزرگ‌سالان ايراني

مقدمه: اطلاعات اندكي در مورد ارتباط بين رفتارهاي تغذيه‌اي و سوء هاضمه‌ي عملكردي در دسترس مي‌باشد. مطالعه‌ي حاضر با هدف بررسي ارتباط بين تكرر مصرف وعده‌هاي غذايي و سوء هاضمه‌ي عملكردي در جمعيت بزرگي از بزرگ‌سالان ايراني انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي مقطعي، 4763 نفر از بزرگ‌سالان اصفهاني تعداد مصرف وعده‌هاي غذايي اصلي و ميان وعده‌هاي خود را در طول روز گزارش كردند. تعداد كل وعده‌هاي غذايي بر اساس حاصل جمع تكرر وعده‌هاي اصلي و ميان وعده‌ها تعريف گرديد و افراد مورد مطالعه به چهار گروه 3، 5-3، 7-6 و ≥ 8 وعده (و ميان وعده)‌ي غذايي در روز تقسيم‌بندي شدند. علايم سوء هاضمه‌ي عملكردي با استفاده از پرسش‌نامه‌ي فارسي اعتبارسنجي شده‌ي Rome III ارزيابي شد. سوء هاضمه به صورت احساس پري آزار دهنده‌ي پس از صرف غذا، سيري زودرس و/يا درد اپي‌گاستر يا سوزش اپي‌گاستر تعريف شد. يافته‌ها: در مقايسه با افرادي كه يك وعده‌ي اصلي غذا در روز مصرف مي‌‌كردند، آن‌هايي‌ كه ۳ وعده‌ي غذايي اصلي‌ در روز مصرف مي‌كردند، 56 درصد شانس كمتري براي سيري زودرس داشتند (نسبت شانس: 0/44 و 95 درصد محدوده‌ي اطمينان: 0/90-0/21). همچنين، افرادي كه 5-3 بار در روز ميان وعده مصرف مي‌كردند، در مقايسه با افرادي كه هرگز ميان وعده مصرف نمي‌‌كردند، ۳۹ درصد شانس كمتري براي ابتلا به سوء هاضمه‌ي عملكردي (نسبت شانس: 0/61 و 95 درصد محدوده‌ي اطمينان: 0/92-40/40)، ۴۲ درصد خطر كمتري براي احساس پري پس از صرف غذا (نسبت شانس: 0/58 و 95 درصد محدوده‌ي اطمينان: 0/98-0/34) و 43 درصد شانس كمتري براي درد ناحيه‌ي اپي‌گاستر (نسبت شانس: 0/57 و 95 درصد محدوده‌ي اطمينان: 0/97-0/34) داشتند. نتيجه‌گيري: ارتباط معكوسي بين تكرر مصرف وعده‌ها و ميان وعده‌هاي غذايي و شيوع سوء هاضمه‌ي عملكردي و اجزاي آن يافت شد. مطالعات بيشتر از نوع آينده‌نگر جهت تأييد اين يافته‌ها‌ مورد نياز است.