بررسي مقايسه‌اي استفاده از مورفين و ديلتيازم بر روي تغييرات فشار خون و نبض هنگام خروج از بيهوشي در جراحي كرانيوتومي جهت تومورهاي مغزي

مقدمه: از آن جايي كه خروج از بيهوشي، با تحريك سيستم سمپاتيك و افزايش نبض و فشار خون بيمار همراه مي باشد، روش هاي مختلفي براي كنترل فشار خون و ضربان قلب بيماران استفاده شده، اما تا كنون روش واحدي ارايه نشده است. از اين رو، مطالعه ي حاضر با هدف مقايسه ي تاثير مورفين و ديلتيازم بر روي تغييرات فشار خون و نبض، هنگام خروج از بيهوشي در جراحي كرانيوتومي جهت تومورهاي مغزي به انجام رسيد. روش ها: طي يك مطالعه ي كارآزمايي باليني، 60 بيمار مبتلا به تومور مغزي كانديداي كرانيوتومي به طور تصادفي به دو دسته ي 30 نفري تقسيم شدند. به گروه اول، ديلتيازم خوراكي داده شد و به گروه دوم مورفين تزريق گرديد. بيماران، حين عمل جراحي و همچنين در زمان ريكاوري، از نظر شاخص هاي هموديناميك بررسي و مقايسه شدند.يافته ها: ميانگين فشار خون سيتول در قبل از عمل در دو گروه مورفين و ديلتيازم به ترتيب 12.5 ± 120.6 و 18.7 ± 126.8 ميلي متر جيوه بود (0.560= P)، اما در 4 ساعت بعد از مصرف دارو، فشار خون در اين دو گروه، به ترتيب 13.2 ± 130.6 و 16.2 ± 100.4 ميلي متر جيوه شد (0.001 P). در طي مدت پي گيري در ريكاوري، فشار خون و ضربان قلب بيماران دو گروه دريافت كننده ي مورفين و ديلتيازم اختلاف معني دار نداشت، اما در ساعات 4-1 بعد از مصرف قرص، اختلاف فشار خون سيستول و دياستول در دو گروه اختلاف معني دار نشان داد؛ به طوري كه دريافت كنندگان ديلتيازم، فشار خون پايين تري داشتند. همچنين، اختلاف معني داري در تعداد ضربان قلب بيماران دو گروه مشاهده نشد. نتيجه گيري: بيماران دريافت كننده ي ديلتيازم از ثبات هموديناميك مطلوب تري برخوردار بودند؛ در حالي كه عارضه ي جانبي قابل توجهي در بيماران مشاهده نشد. بنا بر اين، مي توان از ديلتيازم به عنوان يك داروي كنترل كننده ي فشار خون و ضربان قلب در هنگام خروج از بيهوشي در اعمال جراحي كرانيوتومي استفاده نمود.