مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - بررسي‌ ميزان ابتلا به اختلالات خواب در بيماران مبتلا به ريزش موي سكه‌اي

پديد آورندگان :

غفارپور ، غلامحسين دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده‌ي پزشكي، مركز تحقيقات پوست و سلول‌هاي بنيادي - گروه پوست و مو , زمانيان ، عباس دانشگاه علوم پزشكي ايران - دانشكده‌ي پزشكي - گروه پوست و مو , راثي ، عباس دانشگاه علوم پزشكي ايران - دانشكده‌ي پزشكي - گروه پوست و مو , اسدبيگي ، سپيده دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - مركز تحقيقات بيماري‌هاي پوستي و سالك - گروه پوست و مو , قدس ، شيوا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - مركز تحقيقات بيماري‌هاي پوستي و سالك - گروه پوست و مو

چكيده فارسي :

مقدمه: ريزش موي سكه‌اي يا منطقه‌اي (AA يا Alopecia areata)، به بيماري مزمن التهابي اطلاق مي‌شود كه مي‌تواند منجر به از دست دادن ناگهاني مو در ناحيه‌ي‌‌ سر، ريش، ابرو، مژه و يا هر جاي ديگري از بدن شود. اتيولوژي ريزش موي سكه‌اي شناخته شده نيست؛ اما به نظر مي‌رسد كه يك بيماري خود ايمني كه تحت تأثير عوامل ژنتيك و استرس رواني‌ بروز مي‌كند، عامل شروع اين بيماري باشد. محروميت از خواب و كيفيت پايين آن، به عنوان عاملي كه با نتايج بسيار متنوعي از اختلالات فيزيكي‌ و رواني‌ همراه است، شناخته مي‌شود. يكي‌ از عواقب اين اختلال، اثرات منفي‌ بر روي سيستم ايمني و همچنين اثرات استرس‌زاي آن بر روي بدن‌ است. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي مورد- شاهدي، جمعيت مورد مطالعه 92 نفر شامل 2 گروه 46 نفره از بيماران مبتلا به ريزش موي سكه‌اي و افراد سالم بود. علاوه بر پرسش‌نامه‌ي اطلاعات دموگرافيگ و تاريخچه‌ي بيماري مبتلايان، پرسش‌نامه‌ي كيفيت خواب Pittsburgh (Pittsburgh Sleep Quality Index يا PSQI) كه كيفيت خواب را در 7 قلمرو مختلف مي‌سنجد، توسط هر دو گروه تكميل و امتيازبندي شد. در انتها، داده‌ها جمع‌آوري شد و با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد آناليز قرار گرفت. 0/05 P به عنوان سطح معني‌داري تلقي شد. يافته‌ها: ميزان ابتلا به اختلال خواب به طور معني‌داري در گروه مبتلا به ريزش موي سكه‌اي (45/7 درصد) در مقايسه با افراد سالم (21/7 درصد) بالاتر بود. اختلافي در نمره‌ي آزمون و در نتيجه شدت اختلال خواب در بين بيماران مبتلا به ريزش موي سكه‌اي (5/37 = Score) و افراد سالم (4/04 = Score) وجود نداشت (0/05 P). ميزان ساعت خواب افراد مبتلا به ريزش موي سكه‌اي (با ميانگين 6/73 ساعت) نسبت به افراد سالم (با ميانگين7.7676/7 ساعت) به طور قابل توجهي از لحاظ آماري‌ كمتر بود (0/05 P). نتيجه‌گيري: در مجموع، در اين مطالعه ارتباط معني‌داري بين ميزان ابتلا به اختلال در كيفيت خواب و ابتلا به ريزش موي سكه‌اي وجود داشت كه نشان دهنده‌ي بالاتر بودن ميزان اختلال خواب در بيماران مبتلا به ريزش موي سكه‌اي در مقايسه با گروه شاهد بود، اما اختلافي در شدت اختلال خواب در بين بيماران مبتلا به ريزش موي سكه‌اي و افراد سالم وجود نداشت. با توجه به نتايج اين مطالعه، به نظر مي‌رسد كه اختلال خواب، مي‌تواند علت يا معلول ريزش موي سكه‌اي باشد.