عنوان مقاله :
بررسي اثر مهار كنندهي عصارهي هيدروالكلي پوست انار سياه بر روي تعداد سلولهاي پيشساز اندوتليال از طريق گيرندههاي PPARα و PPARγ در موشهاي 6BL57C
پديد آورندگان :
سيفآبادي ، سيما دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكدهي پزشكي، دانشكدهي داروسازي، مركز تحقيقات علوم دارويي، مركز تحقيقات فيزيولوژي كاربردي - گروه فيزيولوژي , رفيعي ، لاله دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكدهي پزشكي، مركز تحقيقات فيزيولوژي كاربردي - گروه فيزيولوژي , ناجي اصفهاني ، هاجر دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكدهي پزشكي، مركز تحقيقات فيزيولوژي كاربردي - گروه فيزيولوژي , حقجوي جوانمرد ، شقايق دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكدهي پزشكي، مركز تحقيقات فيزيولوژي كاربردي - گروه فيزيولوژي
كليدواژه :
ملانوما , عصارهي پوست انار , سلول پيشساز اندوتليال , PPAR
چكيده فارسي :
مقدمه: سلولهاي پيشساز اندوتليال، نقش مهمي در رشد و آنژيوژنز تومور ايفا ميكنند. انار با نام علمي Punica granatum، متعلق به خانوادهي Punicaceae، در انواع سرطانها خاصيت مهار كنندگي نشان داده است. در اين مطالعه، اثر عصارهي هيدروالكلي پوست انار بر تعداد سلولهاي پيشساز اندوتليال در مدل موش مبتلا به سرطان ملانوما و همچنين مكانيسم اثر آن مورد بررسي قرار گرفت. روشها: عصارهي هيدروالكلي پوست انار سياه با استفاده از حلال اتانول 70 درصد حاوي 1 درصد اسيد استيك تهيه گرديد. در روز صفر مطالعه، 106 × 1 سلول ملانوماي 10F16B به هر يك از 88 موش 6BL57C نر با وزن 25 گرم به صورت زير جلدي تزريق شد. در روز هفتم مطالعه، موشها به طور تصادفي به 11 گروه 8 تايي تقسيم شدند. گروه اول به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و آب مقطر دريافت نمود. گروههاي دوم تا پنجم، از روز 7 مطالعه به ترتيب دوزهاي 50، 100، 200 و 400 ميليگرم بر كيلوگرم از عصارهي استاندارد را از طريق گاواژ دريافت نمودند. گروه ششم، عصاره را به همراه آنتاگونيست PPAR-γ (Peroxisome proliferator-activated receptor-gamma) (5 ميليگرم بر كيلوگرم) داخل صفاقي دريافت نمود. گروه هفتم، عصاره را به همراه آنتاگونيست PPAR-α (Peroxisome proliferator-activated receptor-alpha) داخل صفاقي دريافت نمود (10 ميليگرم بر كيلوگرم). گروه هشتم و نهم نيز فنوفيبرات (100 ميليگرم بر كيلوگرم) و روزيگليتازون (100 ميليگرم بر كيلوگرم) را به ترتيب به عنوان آگونيستهاي PPAR-α و PPAR-γ از طريق گاواژ دريافت نمودند. گروه دهم و يازدهم نيز آنتاگونيستهاي PPAR را به تنهايي دريافت كردند. در روز 16 مطالعه، موشها كشته شدند و خون از قلب آنها براي شمارش تعداد سلولهاي پيشساز اندوتليال به روش فلوسايتومتري گرفته شد. در فلوسايتومتري سلولهاي +2VEGFR/+34CD شمارش شدند. مقادير 0/050 P از لحاظ آماري معنيدار در نظر گرفته شد. يافتهها: عصارهي پوست انار به صورت وابسته به دوز، منجر به كاهش تعداد سلولهاي پيشساز اندوتليال شد (0/050 P). تعداد سلولهاي پيشساز اندوتليال در گروههاي دريافت كنندهي فنوفيبرات و روزيگليتازون كمتر از گروه دريافت كنندهي بالاترين دوز انار بود (0/050 P). همچنين تعداد سلولهاي پيشساز اندوتليال در گروههايي كه آنتاگونيست PPAR به همراه عصاره دريافت كردند، بيشتر از گروه دريافت كنندهي عصاره به تنهايي بود (0/010 P). نتيجهگيري: عصارهي پوست انار در كاهش تعداد سلولهاي پيشساز اندوتليال مؤثر است و بخشي از اين اثر، از طريق فعال نمودن مسير PPAR صورت ميگيرد.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان