تأثير توان‌بخشي نوروسايكولوژي بر عملكرد حافظه بينايي و سازگاري اجتماعي كودكان مبتلابه نقص توجه و بيش‌فعالي

يكي از اختلالاتي كه در بيشتر جوامع وجود دارد، اختلال نقص توجه و بيش فعالي است. هدف اين تحقيق بررسي تأثير توان بخشي نوروسايكولوژي بر عملكرد حافظه بينايي و سازگاري اجتماعي كودكان مبتلابه نقص توجه و بيش فعالي است. روش بررسي: تحقيق حاضر از نوع نيمه تجربي است كه با طرح پيش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه انجام شد. بدين منظور 40 دانش آموز از مدارس شهر اهواز انتخاب شدند كه نمرات بالاتري در ابعاد اختلال نقص توجه و بيش فعالي داشتند و به عنوان نمونه در اين تحقيق شركت كردند. در مرحله پيش آزمون از تمام شركت كنندگان آزمون حافظه بينايي گرفته شد. همچنين از تمام والدين خواسته شد پرسش نامه سازگاري اجتماعي را تكميل كنند. سپس شركت كنندگان به صورت تصادفي در دو گروه 20 نفره تجربي و كنترل قرار گرفتند. گروه تجربي به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه 45 دقيقه اي تحت مداخله توان بخشي نوروسايكولوژي قرار گرفت. پس از اتمام فرايند مداخله از گروه تجربي پس آزمون گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس ارزيابي و سطح معناداري5 P 0.0 در نظر گرفته شد. يافته ها: نتايج نشان داد اثر مداخله توان بخشي نوروسايكولوژي بر متغير حافظه بينايي (0.022= p ،f، 5.74) و سازگاري اجتماعي (0.0001=P، 57.62=f) معنادار است. نتيجه گيري: در نتيجه گيري كلي مي توان گفت كه يك دوره مداخله توان بخشي نوروسايكولوژي با استفاده از برنامه Sound Smart بر متغير حافظه بينايي و سازگاري اجتماعي در كودكان داراي نقص توجه و بيش فعالي تأثيرگذار بوده است.