كاربرد سلول‌هاي بنيادي در درمان بيماري آلزايمر

مقدمه: بيماري آلزايمر (AD)، متداول‌ترين زوال عقل در جمعيت سالخورده است. آلزايمر يك اختلال دايمي و پيشروندۀ مغز است كه باعث بروز خسارات سنگين اجتماعي و مالي در سراسر جهان مي‌شود، اين بيماري با كاهش پيشرفت‌هاي نورون و اتصالات سيناپسي پس از رسوب پروتئين آميلوئيد بتا (A beta;) مشخص مي‌شود. AD داراي علائمي مانند، توانايي ضعيف در درك يا استفاده نادرست از كلمات، عدم تعادل در راه رفتن و اختلال در عملكردهاي اجرايي در حوزه برنامه‌ريزي، سفارش و تصميم‌گيري است. به‌‌طور‌كلي، طبقه‌بندي AD به دو شكل خانوادگي و پراكنده است. درمان‌هاي جاري براي بيماران مبتلا به AD تنها مي‌تواند علائم را كاهش دهد، اما نمي‌تواند به‌طور‌كامل از انحطاط عصبي جلوگيري كند، بنابراين هيچ بهبود دراز مدتي ايجاد نمي‌گردد. سلول‌هاي بنيادي سلول‌هاي نامتمايز هستند كه داراي توانايي توليد بسياري از انواع مختلف سلول‌ها در بدن مي‌باشند. تعداد بسياري از داده‌ها نشان‌دهنده پتانسيل درماني سلول‌هاي بنيادي براي انواع بيماري‌هاي عصبي است. مطالعات متعدد نشان دادند كه سلول‌هاي عصبي و گليال با موفقيت از سلول‌هاي بنيادي مختلف تمايز يافته‌اند. در اين مقاله مروري، به بررسي درمان‌هاي بيماري آلزايمر توسط انواع سلول‌هاي بنيادي پرداخته‌ايم.