بررسي اثر متفورمين بر برخي عملكرد‌هاي شناختي در موش صحرايي پير

مقدمه: پيري يك فرآيند پيچيده بوده و به‌عنوان عامل خطر براي بيماري هايي مانند فشار خون، آلزايمر، سرطان، افسردگي و اضطراب به‌شمار مي آيد. اخيراً ديده شده است كه داروي ضد ‌ديابت متفورمين داراي اثرات عصبي مهمي نظير جلوگيري از كاهش حافظه، سكته مغزي، اضطراب، التهاب و تشنج مي باشد. از اين رو هدف پژوهش حاضر تعيين اثر متفورمين در برخي عملكردهاي شناختي در موش‌هاي صحرايي نر مسن بود. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي، تعداد 24 سر موش صحرايي 22 ماهه به طور تصادفي به 3 گروه 8 تايي تقسيم شدند. گروه اول: گروه كنترل است كه آب را بصورت خوراكي (گاواژ) دريافت كردند، گروه دوم: متفورمين با دوز mg/kg1 به صورت خوراكي و گروه سوم: متفورمين را با دوز mg/kg10 را به صورت خوراكي دريافت نمودند. پس از تيمار به‌مدت 40 روز (روزانه يك مرتبه) آزمون‌هاي رفتاري شامل ماز Y شكل، ماز به‌علاوه‌اي شكل مرتفع و آزمون افسردگي از حيوانات گرفته شد. نتايج با استفاده از نرم‌افزار Prism GraphPad نسخه 6 و آزمون Oneway ANOVA و سپس تست تعقيبي Tukeypost Hoctest بررسي شد. نتايج: نتايج اين مطالعه نشان داد كه متفورمين با دوز mg/kg 10 ميزان اضطراب (P 0.001 و P 0/05 ) و افسردگي(P 0.001) را در حيوانات مسن به صورت معني داري كاهش داده است. متفورمين با دوز mg/kg 1 نتوانست اختلالات ناشي از پيري را در اين مدل بهبود بخشد. نتيجه‌گيري: متفورمين با دوز mg/kg 10 مي تواند با كاهش اضطراب و افسردگي موجب ارتقا كيفيت زندگي دوره پيري گردد.