بررسي عوامل موثر بر دوز دريافتي، روش‌هاي بهينه‌سازي و كاهش دوز بيمار در توموگرافي‌هاي دنداني(CBCT)

مقدمه: استفاده از روش توموگرافي بيم مخروطي (cone beam computed tomography) در تصويربرداري دندان روز به روز در حال افزايش است اگرچه اين روش دوز بسيار كمتري در مقايسه با سي‌تي‌اسكن‌هاي معمولي دارد ولي دوز بيشتري نسبت به پانوراميك و پري‌اپيكال به‌بيمار منتقل مي‌كند در نتيجه هدف از اين مطالعه بررسي عوامل موثر بر دوز بيمار در CBCT‌هاي دنداني و روش‌هاي بهينه‌سازي و كاهش دوز بيمار مي‌باشد. عوامل مختلفي از جمله استفاده از تيروئيد بند و عينك سربي، اندازه ميدان، نوع دستگاه، پارامترهاي تصوير‌برداري مثل ولتاژ و جريان تيوب، تابش متناوب يا پالسي، نوع، مقدار و شكل فيلتر، چرخش 360 درجه يا جزئي و زمان اسكن بر روي دوز جذبي بيمار در CBCT‌هاي دنداني موثرند. از بين اين عوامل، استفاده از تيروئيدبند (42% كاهش) و عينك سربي (61% كاهش) و كوچك‌ترين ميدان ممكن (كاهش تا 90%)، پرتودهي به‌صورت پالسي‌، مايل نشستن بيمار و زاويه چرخش 180 درجه به جاي 360 درجه (بيش از 50% كاهش) موجب كاهش قابل‌توجهي از دوز اندام‌ها و نيز دوز موثر بيمار مي‌شود. هم‌چنين بايد در نظر داشت اقدامات انجام شده جهت كاهش دوز بيمار، موجب كاهش كيفيت تصوير نشود و با توجه به شرايط بيمار، فرد پرتوكار انتخاب پارامترهاي كاهش دوز دريافتي در CBCT را با حفظ كيفيت تصوير انجام دهد.