اندازه‌گيري حلاليت داروي ناپروكسن در برخي حلال‌هاي اتكتيك عميق بر پايه كولين بعنوان حلالهاي سبز نوين در صنعت داروسازي و كارايي مدل UNIIFAC در پيش بيني آن

حلاليت پايين داروها يكي از اصلي‌ترين معضلات و چالش‌هاي مهم صنعت داروسازي است كه توسعه فرآورده‌هاي دارويي را با مشكلات و محدوديتهاي فراواني مواجه مي‌كند. از سوي ديگر، انجام كارهاي آزمايشگاهي زمان‌بر بوده و هزينه‌هاي زيادي بهمراه دارد. معرفي روش‌ها و مدل‌هاي رياضي جهت تعيين بهترين حلال براي دارو از مهمترين مباحث مي‌باشد كه با كمترين هزينه و در مدت زمان كم بتوان مناسبترين حلال براي يك دارو را تعيين كرد. يكي از مسكن‌هاي پر مصرف ناپروكسن مي‌باشد كه حلاليت بسيار كمي در آب دارد و براي اينكه جذب بدن شده و اثر درماني موردنظر را از خود نشان دهد مي‌بايست به حالت محلول درآيد. لذا بهره‌گيري از روش‌هاي افزايش حلاليت براي افزايش فراهمي زيستي اين داروي كم محلول امري ضروري و اجتناب ناپذير مي‌باشد. در اين مقاله براي اولين بار از حلال‌هاي اتكتيك عميق بعنوان حلال‌هاي سبز جديد بعنوان كمك حلال براي افزايش حلاليت داروي ناپروكسن استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد حلاليت اين دارو در اين حلال‌ها افزايش يافته و بعلت سميت كم و زيست تخريب پذيري، جايگزين‌هاي مناسبي براي حلال‌هاي آلي و مايعات يوني مي‌باشند. همچنين كارايي مدل UNIFAC بعنوان يكي از بهترين مدل‌هاي پيشبيني براي اين سيستم‌ها بررسي شده است.