بررسي تاثير مانسون زمستانه بر تنوع دوكفهايهاي (Bivalves) مناطق زير جزرومدي سواحل شمالي درياي مكران (رمين، بريس، پسابندر)

درياي عمان(مكران) همواره تحت تأثير جريانات مانسون بوده و اين پديده يك عامل تنش‌‌زاي طبيعي براي گونه‌‌هاي ساكن در بوم سامانه آبي از جمله نرمتنان دوكفه‌‌اي، بشمار مي‌‌رود. براي مطالعه تنوع دوكفه ايهاي زيرجزرومدي نمونه گيري از سه منطقه رمين، بريس و پسابندر، در مجموع 10 ايستگاه، در پيش مانسون،مانسون و پس مانسون زمستانه سال 1396 صورت گرفت. در اين پژوهش 8 خانواده از جوامع دوكفه‌اي شناسايي شدند كه خانواده Veneridae در هر سه دوره زماني داراي بيشترين فراواني بود با توجه به نتايج، فراواني دوكفه‌‌اي‌‌ها در دوره پس مانسون با 46.19 درصد (فراواني 11400عدد برمترمربع) نسبت به دوره پيش مانسون 27.06 درصد (فراواني 6660عدد برمترمربع) و نيز دوره مانسون با 26.74 درصد (فراواني 6680عدد برمترمربع) بالاتر بود كه آزمون آناليز واريانس اختلاف معني داري را نيز نشان داد. ميانگين شاخص شانون در پيش مانسون، مانسون و پس مانسون بترتيب 0.04 ±2.22، 0.1 ±2.21، 0.11 ±2.51 محاسبه شد و اختلاف معني‌‌داري بين دوره هاي مختلف مشاهده شد (0.05 p). ميانگين شاخص غالبيت در پيش مانسون، مانسون و پس مانسون بترتيب 0.06 ±0.86، 0.05 ±0.86، 0.01 ±0.9 محاسبه شد و بين دوره پس مانسون با ساير دوره‌‌ها اختلاف معني‌دار آماري مشاهده شد (0.05 p). ميانگين شاخص يكنواختي در پيش مانسون، مانسون و پس مانسون بترتيب 0.01 ±0.959، 0.02 ±0.951، 0.01 ±0.948 محاسبه شد و اين اختلاف بين دوره مانسون و پيش مانسون معني‌دار نبود (0.05 p). به طور كلي، عوامل مختلفي به عنوان پارامترهاي كنترل كننده‌‌ فراواني و تنوع اجتماعات دوكفه‌‌اي‌هاي مناطق و ايستگاه‌‌هاي مختلف در آبهاي ساحلي خليج چابهار محسوب مي‌‌شوند كه از جمله‌‌ مهمترين آنها مي‌‌توان به زمان نمونه‌‌برداري و جريان مانسون زمستانه اشاره كرد. احتمالاً، شدت اختلاط بستر تحت تاثير پديده مانسون زمستانه در مناطق مختلف، تغييرات تراكم دوكفه‌‌اي‌‌ها را در مناطق مورد مطالعه در پي داشته است.