بررسي شيمي رسوبات پيرامون قفس‌‌هاي پرورش ماهي در منطقه جنوبي درياي خزر (منطقه نوشهر)

استقرار قفس آبزي‌پروري در مكان مناسب با حداقل اثرات نامطلوب براكوسيستم همراه خواهد بود. لذا، در پايش پرورش ماهي در قفس، كيفيت رسوب بسيار با اهميت مي‌‌باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسي برخي پارامترهاي شيمي رسوبات پيرامون قفس‌‌هاي پرورش ماهي در حوزه جنوبي درياي خزر (منطقه نوشهر) مي‌‌باشد. نمونه‌برداري در چهار مرحله از دوره پرورش طي سال 971396، در ايستگاه‌‌هاي سايه قفس، فاصله 200 متر و 1000 متر از قفس‌ها در چهار جهت جغرافيايي انجام پذيرفت. نتايج اين تحقيق نشان داد كه تغييرات فرم‌هاي مختلف فسفر از قبيل فسفر جذب سطحي (LooselyP)، فسفر متصل به آهن (FeP)، فسفر متصل به آلومينيم (AlP)، فسفر قابل دسترس (Bioava.P)، فسفر متصل به كلسيم (CaP)، فسفر معدني(TIP)، فسفر باقيمانده (Res.P) و فسفر كل (TP) بترتيب برابر 132.8/1، 11422، 12112، 21137، 217061، 2223150، 9370 و 2283203 ميكروگرم برگرم وزن خشك بوده است. غلظت اشكال مختلف فسفر در رسوبات بترتيب CaP Res.P FeP AlP LooselyP ثبت گرديد. همچنين تغييرات ميزان pH، پتانسيل اكسيداسيون و احياء (Eh) و درصدكربن آلي (TOC%) بترتيب برابر805.60/8 ، (83) (67) و 736.87/1 درصد بوده است. اين مطالعه نشان داد كه در جذب و رهاسازي فسفر جذب سطحي، فسفر متصل به آهن (FeP) و فسفر متصل به آلومينيم (AlP) بترتيب عامل دما، پتانسيل اكسيداسيون احياء و pH نقش بارزي ايفاء كردند. با مقايسه كربن آلي كل (297.60/1 درصد) با حد آستانه‌اي مجاز مشخص گرديد كه رسوبات منطقه نوشهر در گروه اثرات متوسط آلودگي قرار داشت.