سخن سردبير

مقدمه: نظام‌هاي آموزشي، به عنوان موتور رشد در ابعاد اجتماعي، سياسي، اقتصادي و فرهنگي در زيست‌بوم‌هاي گوناگون نقش‌آفريني مي‌كنند. در اين اثناء اخلاق حرفه‌اي پايه اصلي و زيربناي آموزش محسوب مي‌شود چراكه مدرسان، نقش كليدي در پرورش افراد خلاق، منتقد و مسؤوليت‌پذير با افق ديد جهاني دارند. با اين وجود مطالعات اندكي در قلمرو اخلاق حرفه‌اي در آموزش تدوين شده است. بنابراين، هدف اين پژوهش، فرا تركيب مطالعات انجام شده در قلمرو اخلاق آموزشي و دسته‌بندي و تحليل مؤلفه‌هاي آن در نظام آموزش‌ عالي مي‌باشد. روش بررسي: اين پژوهش كيفي با به كارگيري راهبرد فرا تركيب نوشته شده است. بنابراين كليد واژه‌هاي: اخلاق تدريس، اخلاق حرفه‌اي در آموزش‌عالي، تدريس، استاد، معلم در كليه پايگاه‌هاي اطلاعاتي فارسي زبان Magiran، SID، Ensani، Noormags در بازه زماني 13981380 جستجو به عمل آمد كه در مجموع 64 مقاله احصاء شد و با سرند نهايي، 20 پژوهش به تحليل نهايي راه يافتند. نتايج: در مرحله نخست، مفاهيم كليدي به تفكيك هر مقاله احصا شده و سپس بر حسب وجوه اشتراك و افتراق مفاهيم در دسته‌هاي ديگري جاي گرفتند كه مؤلفه‌هاي فرعي را شكل دادند. در مرحله دوم، مؤلفه‌هاي فرعي نيز بر پايه تشابهات معنا طبقه‌بندي شدند كه روي هم رفته، چهار مؤلفه اصلي »اخلاق در عملكرد علمي، اخلاق در تعاملات، شخصيت اخلاقي و منش اخلاقي « با 15 زيرمؤلفه فرعي به دست آمد. در نهايت، با توجه به مطالعات انجام شده در آموزش ‌عالي ايران، وضعيت هر يك از مؤلفه‌ها نقد و تحليل شد. نتيجه‌گيري: با شناسايي مؤلفه‌هاي اخلاق حرفه‌اي در نظام دانشگاهي، لازم است مسؤولين امر با مبنا قرار دادن اين مؤلفه‌ها و نشانگرهاي آن‌ها، در جهت اتخاذ تدابير خاص و برنامه‌ريزي و سياست‌گذاري‌هاي مديريتي به منظور ارتقا و بهبود اخلاق حرفه‌اي در آموزش عالي گام بردارند. واژه‌هاي كليدي: تدريس، آموزش، اخلاق حرفه‌اي، آموزش‌عالي