تحليل جايگاه محله گرايي در كنترل رفتارهاي نابهنجار شهروندي با تاكيد بر مفهوم هويت سازي محلات شهر

ادبيات جامعه شناسي و جغرافياي شهري معاصر يكي از ويژگيهاي عمده كلا نشهرهاي كنوني را كاهش نگران كننده پيوندهاي اجتماعي و اخلاقي شهروندان و كنترل رفتارهاي نابهنجار شهري مي داند. در واقع در كنار معيارهاي متعدد تعيين كننده جغرافيايي، اقتصادي، اداري، فني و شبكه اي، كلا نشهر كانون اجتماعي- فضايي است كه به تناسب افزايش جمعيت، توسعه نظام كار فني و نيز بالا رفتن حجم انتظارات ساكنين آن، پيوسته در معرض اشكال مختلف از كاهش و يا گسست در پيوندهاي اجتماعي و اخلاقي قرار دارد. بر اين اساس پرداختن به مفهوم محله محوري و تحليل جايگاه ان در كنترل رفتارهاي اجتماعي از موضوعات مهمي است كه لازم است در حوزه نظري مورد بررسي قرار گيرد. در اين مقاله با روش توصيفي- تحليلي و روش استدلال منطقي و ابزار گرداوري داده مشتمل بر مطالعات كتابخانه اي و اسنادي به اين مقوله پرداخته مي شود. در پايان نيز جايگاه محله محوري و برنامه ريزي محله محور در كنترل رفتارهاي ناسالم و نابهنجار شهري مورد تحليل قرار خواهد گرفت.