بررسي و تحليل تحولات فرم ها و عناصر معماري و شهرسازي سلاجقه، در دوران بَي ليك و تاثيرگذاري آن در ظهور معماري عثماني

تا همين اواخر، تاريخ هنر و معماري دوران اسلامي تركيه، بعد از دوران سلجوقي، هنر و معماري عثماني دانسته مي شد. اما اين ديدگاه امروزه منسوخ گرديده است. زيرا بعد از فروپاشي سلاجقه اميرنشين هاي خودمختار تركمن در نقاط مختلف آناتولي حضور داشتند كه برخي از آنها تا قرن چهاردهم و برخي ديگر حتي تا قرن پانزدهم دستگاه حكومتي خود را در مقابل گسترش روزافزون عثماني ها محافظت مي نمودند. در دوران حاكميت بي ليك ها، هنرمندان، شهرسازان و معماران طبيعتاً جهت برآورده نمودن نيازهاي جامعه به طراحي و ساخت و ساز ابنيه مختلف مذهبي و غيرمذهبي مي پرداختند. مطالعات و بررسي هاي انجام پذيرفته نشان مي دهد كه طراحي ابنيه و فعاليت هاي ساختماني انجام پذيرفته در اين دوران در واقع نقش حلقه اتصال معماري سلجوقي به معماري عثماني را ايفا نموده است. فرم ها و سبك هايي كه در دوران عثماني آثار باشكوهي را ايجاد نموده اند، اگرچه ريشه در معماري سلاجقه دارند اما در دوران اميرنشين هاي خودمختار آناتولي تحول و تكامل يافته اند.