نقدي بر تفسير علمي هفت آسمان و زمين در آيه 12 طلاق

موضوع »هفت آسمان و زمين « از مسائل بحث‌انگيز ميان مفسران است. برخي با رويكرد علمي، به ذكر اقوال مختلف پيرامون آيه 12 سوره طلاق پرداخته و آن را بر عوالم مادي و كرات آسماني تطبيق نموده‌‌اند، اما به نظر مي‌رسد چنين تفسير و تطبيقي، نه‌تنها به رفع ابهام آيات يادشده كمك نكرده، بلكه بر مشكل‌ افزوده است. پژوهش حاضر به شيوه توصيفي ـ تحليلي و با گرايش انتقادي بر آن است تا ضمن بررسي معناشناسانه مفردات و تركيب‌هاي آيه، به استناد روايات معصومان^ و نظريه lrm;هاي انديشمندان، اين نتيجه را مستدل نمايد كه مراد از آسمان‌ها و زمين‌هاي‌ هفت‌گانه، تنها جهان مادي نيست؛ بلكه مقصود، مجموعه عوالم و مراتب هستي است كه تحت اراده و تدبير الهي اداره مي‌شوند، بنابراين تحميل يافته‌هاي علمي بر »سَبْعَ سَماوات « تلاشي نافرجام و پايه ابهام‌هاي متعددي است كه اين نوشتار به تبيين آنها پرداخته است.