مدل‌هاي نظريه‌ي بازي‌ها در تحليل بحران‌هاي راهبردي جمهوري اسلامي ايران (تأكيد بر بحران هسته‌اي)

تحقيق حاضر باهدف پاسخگويي به اين سؤال اساسي صورت گرفته است كه مدل بهينه‌ي نظريه‌ي بازي‌ها براي تحليل بحران‌ هسته‌اي جمهوري اسلامي ايران، كدام است؟ اين تحقيق بر مبناي دستاورد از نوع كاربردي، بر مبناي اهداف و ماهيت، از نوع پيمايشي، توصيفي و تحليلي و بر مبناي نوع داده‌هاي مورداستفاده از نوع آميخته است. پس از بررسي ديدگاه‌هاي نظري راجع به مدل‌هاي كاربردي نظريه‌ي بازي‌ها در تحليل بحران‌هاي راهبردي، از ميان آن‌ها مدل مجموع بازي غير صفر و مدل تهديد نامتقارن و سازش بازيگران نابرابر، به‌عنوان مدل مطلوب معرفي گرديده است. براي تحليل اطلاعات، نسبت به تنظيم پرسشنامه بين جامعه آماري اقدام گرديد. جامعه آماري اين پژوهش، تعداد 100 نفر از استادان پژوهش عملياتي دانشگاه‌هاي مستقر در استان تهران است كه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 32 نفر به‌عنوان حجم نمونه تعيين گرديدند. روش جمع‌آوري اطلاعات و داده‌ها به روش كتابخانه‌اي و ميداني بوده و با استفاده از ابزارهاي پرسشنامه و فيش‌برداري كتابخانه‌اي، داده‌هاي لازم جمع‌آوري شدند. داده‌هاي تحقيق با استفاده از شيوه‌هاي آماري توصيفي و تحليل‌هاي كيفي مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند و در پايان بر اساس تجزيه‌وتحليل و نتايج به‌دست‌آمده از تحقيق، 4 پيشنهاد كاربردي براي استفاده از مدل‌هاي نظريه‌ي بازي‌ها در تحليل پرونده‌ي هسته‌اي جمهوري اسلامي ايران ارائه گرديده است.