همبستگي فعاليت بدني و مصرف ميوه جات و سبزيجات با استفاده از سازه هاي نظريه شناختي اجتماعي در زنان چاق يا داراي اضافه وزن مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني شهر گرگان

زمينه و هدف: چاقي و اضافه وزن، مشكل شايع و در حال افزايش در كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه مي باشد و مهمترين عامل مشكلات مرتبط با سلامتي در اغلب اين كشورها مي باشد. مطالعه حاضر با هدف تعيين همبستگي فعاليت بدني و مصرف ميوه جات و سبزيجات در زنان چاق يا داراي اضافه وزن مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني شهر گرگان انجام شد. روش بررسي: مطالعه حاضر از نوع مقطعي بود كه روي 420 زن چاق يا داراي اضافه وزن مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني شهر گرگان انجام گرفت. نمونه گيري بصورت خوشه اي چند مرحله اي بود. ابزار جمع آوري اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته منطبق بر سازه هاي تئوري شناختي اجتماعي بود كه شامل سوالاتي در زمينه مشخصات دموگرافيك، پرسشنامه استاندارد فعاليت بدني HPLPII و مصرف ميوه جات و سبزيجات و سازه هاي تئوري بود. اطلاعات استخراج شده با استفاده از شاخص هاي مركزي و پراكندگي و اطلاعات تحليلي از طريق آزمونهاي همبستگي و رگرسيون خطي چند متغيره مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: ميانگين نمره مصرف ميوه جات و سبزيجات به ترتيب 0.78±2.04 و 0.83±1.67 سهم در روز بود، در حالي كه، ميانگين نمره فعاليت بدني 16.6±23.31 دقيقه بود. رابطه مثبتي بين خودكارآمدي، فراهمي، محيط، اميد پيامد و فعاليت بدني (0.001=P) و بين فراهمي، اميد پيامد و مصرف ميوه جات و سبزيجات وجود داشت (0.001=P). نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه سازه هاي نظريه شناختي اجتماعي مانند خود كارآمدي، فراهمي و اميد پيامد نقش مهمي در پيش بيني فعاليت بدني و مصرف ميوه جات و سبزيجات دارند.