بهينه سازي فرآيند آبگيري از باطله كارخانه هاي فرآوري طلا با استفاده از هيدروسيكلون

عمليات آبگيري و بازيابي آب مورد استفاده در فرآيندهاي فرآوري مواد معدني، علاوه بر صرفه جويي در مصرف آب موجب به حداقل رسيدن تخليه پسماند در محيط زيست مي شود. در اين تحقيق به بهينه سازي فرآيند آبگيري كارخانه فرآوري طلاي زرشوران با استفاده از مدار شامل هيدروسيكلون پرداخته شده است. بدين منظور تعداد 12 آزمايش با قطرهاي اسپيگات 2، 3، 6، 9 ميليمتر و در سه حالت عملياتي تخليه افشان، حالت گذر و تخليه طنابي، هيدروسيكلون انجام شده است. قابليت آبگيري هيدروسيكلون در هر آزمايش براساس مقادير درصد جامد وزني و بازيابي جرمي جامد جريان ته ريز ارزيابي شده است. نتايج آزمايش ها نشان مي دهد كه در شرايط عملياتي ثابت، با افزايش قطر اسپيگات بازيابي جرمي جامد به جريان ته ريز افزايش و درصد جامد وزني ته ريز كاهش مي يابد. از طرفي با گرايش وضعيت تخليه ته ريز از حالت طنابي به حالت افشان، درصد جامد وزني و بازيابي جرمي جامد جريان ته ريز به طور همزمان افزايش مي يابند. بنابراين مي توان گفت الگوي تخليه افشان در ته ريز داراي قابليت آبگيري بالاتري است. در قطر 6 ميليمتر اسپيگات و الگوي تخليه افشان، بازيابي جرمي جامد ته ريز و درصد جامد وزني ته ريز به ترتيب به 75 و 61 درصد مي رسد. در اين حالت با در نظر گرفتن هيدروسيكلون به عنوان مرحله اول فرآيند آبگيري، اين مقدار از جامد بدون نياز به آبگيري مستقيما و با هزينه كمتري قابل انتقال به سد باطله است. از طرف ديگر سرريز هيدروسيكلون محتواي 25 درصد از كل جامد ورودي است. در صورتي كه از فيلترپرس موجود در واحد آبگيري به عنوان مرحله نهايي آبگيري استفاده گردد، بار ورودي آن 75 درصد كاهش خواهد يافت و اين به معني افزايش كلي ظرفيت اين واحد توسط هيدروسيكلون است.