بررسي تركيب شيميايي و اثر سطوح مختلف سرشاخه هويج در جيره غذايي بر كينتيك هضم و تخمير شكمبه‌اي در شرايط برون‌تني

اين آزمايش با هدف تعيين تركيب شيميايي و ارزش تغذيه‌اي سرشاخه هويج در تغذيه نشخواركنندگان در شرايط برون‌تني انجام شد. در مرحله اول، تركيب شيميايي سرشاخه هويج تعيين گرديده، سپس فراسنجه‌هاي هضم و تخمير آن با استفاده از روش‌هاي توليد گاز و هضم دو مرحله‌اي در مقايسه با يونجه و كاه گندم بررسي گرديد. در مرحله دوم، اثر جايگزيني بخش علوفه‌اي جيره غذايي با سطوح صفر (شاهد)، 50، 100، 150 و 200 گرم از سرشاخه هويج در شرايط برون‌تني بررسي شد. بر اساس نتايج به دست آمده، ميزان پروتئين خام سرشاخه هويج بيشتر از كاه گندم بوده و با يونجه قابل مقايسه بود. در ساعت 16 انكوباسيون، بيشترين و كمترين حجم گاز توليدي با انكوباسيون سرشاخه هويج و كاه گندم به دست آمد. اما، بيشترين حجم گاز توليدي در ساير زمان‌هاي انكوباسيون، و پتانسيل (b) و نرخ (c) توليد گاز با انكوباسيون يونجه و كمترين ميزان آن‌ها در كاه گندم مشاهده گرديد. به جز سنتز پروتئين ميكروبي كه بيشترين ميزان آن با انكوباسيون سرشاخه هويج و كمترين ميزان آن در كاه گندم به دست آمد، در ساير فراسنجه‌هاي تخمير بيشترين ميزان مربوط به يونجه و كمترين در كاه گندم بود. با افزودن سرشاخه هويج به جاي بخش علوفه‌اي جيره تا سطح 20 درصد، به جز سنتز پروتئين ميكروبي كه به طور معني‌داري افزايش نشان داد، ساير فراسنجه‌هاي توليد گاز و تخمير و هضم مواد مغذي تحت تأثير قرار نگرفت. در كل، نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه سرشاخه هويج داراي ارزش تغذيه‌اي مطلوبي بوده، و استفاده از آن به عنوان خوراك در تغذيه نشخواركنندگان نيازمند انجام مطالعات بيشتر به خصوص روي دام زنده است.