بررسي تاثير به كارگيري همكار آموزش باليني بر توسعه مهارت‌هاي باليني دانشجويان پرستاري: يك اقدام پژوهي مقدماتي

مقدمه: تجارب و مطالعات بسياري در داخل و خارج از كشور حاكي از عدم برخورداري پرستاران تازه فارغ التحصيل از آمادگي لازم براي ورود به محيط كار مي‌باشند و اين موضوع با خطاها و آسيب‌هايي كه ايجاد مي‌كند، مي‌تواند مشكلات فراوان و پيامدهاي نامطلوبي براي بيماران به همراه داشته باشد. تاثير بكارگيري پرستاران مجرب بالين تحت عنوان همكار آموزش باليني به عنوان يكي از راهكارهاي بهبود مهارت‌هاي باليني دانشجويان پرستاري در اين مطالعه مورد بررسي قرار گرفت. روش: مطالعه حاضر به روش اقدام پژوهي عملي و به صورت مقدماتي و تك مرحله اي انجام شد. كليه دانشجويان پرستاري نيم سال آخر (42 نفر) و 20 نفر از پرستاران با تجربه بخش‌هاي عمومي مركز آموزشي درماني مدني به عنوان همكار آموزش باليني، نمونه‌هاي اين پژوهش را تشكيل دادند. ارتباط روزانه و جلسات ماهانه براي برنامه ريزي و مديريت از آبان 1394 تا تير 1395 برگزار شد. بسيج امكانات براي اقدام عملي طرح صورت گرفت. پس از اجراي برنامه، داده‌ها در دو بخش كمي(برگزاري آزمون آسكي رضايت سنجي از دانشجويان) و كيفي(تبيين تجارب دانشجويان و همكاران آموزش باليني) جمع‌آوري شد. تحليل داده‌هاي كيفي با نرم افزار MAXQDA انجام شد و داده‌هاي كمي با نرم افزار spss صورت گرفت.يافته‌ها: ويژگي‌هاي معلم باليني، ساختار باليني، ارتباط دانشكده و بالين از طبقات ظهور يافته در بخش كيفي اين مطالعه بود. در بخش آسكي، بيشترين امتيازها مربوط به ايستگاه درمان وريدي و احياي قلبي ريوي گزارش شد، به گونه اي كه بيش از 55 درصد دانشجويان در طيف عالي و خوب قرار گرفتند. كمترين نمرات در ايستگاه اخذ شرح حال و تشخيص پرستاري گزارش گرديد. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين مطالعه به عنوان مرحله مقدماتي يك مطالعه اقدام پژوهي، زمينه بسيار مناسبي براي برطرف نمودن مشكلات موجود و اصلاح فرايندهاي حال حاضر فراهم مي‌كند.