رابطه رفتارهاي خودمراقبتي با شدت بيماري ديابت نوع دو: نقش تعديل كننده راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان

مقدمه: ديابت يكي از شايع ترين بيماري هاي مزمن بوده و خودمراقبتي و هيجانات در كنترل بيماري نقش مهمي دارند. هدف از مطالعه حاضر، بررسي نقش تعديل كننده راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در رابطه بين رفتارهاي خودمراقبتي و شدت بيماري ديابت بود.روش : پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي مقطعي است. جامعه آماري شامل بيماران ديابتي نوع دو مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني تهران بود كه به روش نمونه گيري هدفمند و با در نظر گرفتن معيارهاي ورود، تعداد 108 بيمار (57 زن، 51 مرد) انتخاب شدند و در اين پژوهش شركت كردند. شركت كنندگان در پژوهش، پرسشنامه مشخصات فردي و پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان (CERQ) و مقياس خلاصه فعاليت هاي خودمراقبتي بيماران ديابتي (SDSCA) را تكميل كردند.يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه ميزان شدت بيماري با رفتارهاي خودمراقبتي رابطه منفي و با راهبردهاي ناسازگارانه تنظيم شناختي هيجاني رابطه مثبت معنادار دارد (P 0.01). نتايج تحليل رگرسيون سلسله مراتبي نيز حاكي از نقش تعديل كننده راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در رابطه بين رفتارهاي خودمراقبتي و ميزان شدت بيماري ديابت نوع دو بود.نتيجه گيري: براساس نتايج حاصل، شدت بيماري ديابت از طريق ارتقاي خودمراقبتي و راهبردهاي سازگارانه تنظيم شناختي هيجان قابل كنترل است و در زمينه طراحي مداخلات درماني و پيشگيري بيماري ديابت مي‌توان اين موارد را نيز درنظر گرفت.