بررسي تأثير قارچ ريشه هاي آربوسكولار همزيست با گونه درختي محلب (CerasusmahalebL. Mill.) بر زيست پالايي سرب

افزايش غلظت فلزات سنگين در خاك يكي از نتايج فعاليت هاي صنعتي بشري است. از روش هاي پالايش زيستي اين نوع آلاينده ها مي توان به استفاده از همزيستي قارچ‏هاي ميكوريزي اشاره نمود. تحقيق حاضر با هدف بررسي پتانسيل قارچ هاي ميكوريزي در زيست پالايي سرب توسط محلب (Cerasus mahaleb L. Mill.) در سطوح مختلف آلودگي خاك با فلز سنگين سرب و تلقيح با قارچ هاي ميكوريزي مورد بررسي قرار گرفت. تيمارها شامل سه سطح تلقيح با قارچ هاي ميكوريزي و سه سطح آلودگي خاك به فلز سنگين سرب در چهار تكرار بود. نتايج نشان داد با افزايش آلودگي خاك به سرب درصد كلنيزاسيون قارچ هاي ميكوريزي كاهش يافت. همچنين در بالاترين سطح آلودگي خاك تيمار تركيبي قارچ ميكوريزي بيشترين درصد همزيستي با ريشه گياه محلب را به خود اختصاص داد. فاكتور انتقال (TF) فلز سرب در ساقه و برگ در تيمار خاك آلوده شديد نسبت به خاك كم آلوده افزايش يافته و تيمار تركيبي قارچ ميكوريزي در انتقال فلز سرب به برگ و ساقه محلب عملكرد به نسبت بهتري از خود نشان داد. بالاترين مقادير مربوط به هر دو فاكتور انتقال زيستي (BCF) (تجمع در ريشه) و ضريب تجمع زيستي (BAC) (انتقال به اندام هوايي) در تيمار خاك آلوده شديد بيشترين مقدار بود، همچنين تيمار تركيبي قارچ ميكوريزي بهترين عملكرد را در افزايش دو فاكتور ذكر شده داشت. مقدار فاكتور انتقال زيستي ((BCF از ضريب تجمع زيستي (BAC) و فاكتور انتقال (TF) بيشتر و نزديك به يك بود (مقدار محاسبه شده حدود ۹ /0 بود ).با توجه به نتايج حاصل، نهال هاي گونه محلب اگرچه داراي توانايي انباشت فلزات سرب در ريشه و انتقال آن به اندام‏هاي هوايي را نشان دادند، ليكن تثبيت در ريشه را با كارايي بسيار بهتر و مؤثرتري انجام داده و بدين صورت توانسته‏اند در همزيستي با قارچ هاي ميكوريزي در كاهش انتقال عنصر سنگين در خاك مؤثر عمل نمايند.